زنان سالم

در اینجا کلی مطلب خوب در مورد سلامت خانوم ها با شما به اشتراک میگذاریم

زنان سالم

در اینجا کلی مطلب خوب در مورد سلامت خانوم ها با شما به اشتراک میگذاریم

  • ۰
  • ۰

همان طور که می دانید خون عامل حیات انسان است و وظیه اصلی آن اکسیژن رسانی و تغذیه رسانی به تک تک سلول های بدن در نقاط مختلف است. یکی از ترکیبات خون پلاکت نام دارد که برای سلامتی شما باید همیشه در سطح متعادلی قرار داشته باشد. اما گاهی به دلایل مختلف ممکن است برخی افراد دچار کمبود و پایین آمدن پلاکت خون شوند. با گروه سلامت اوما در این مقاله همراه باشید تا علت های های مختلف پایین بودن پلاکت خون و روش های درمانی آن را بررسی کنیم.

پلاکت خون و پایین امدن سطح آن به چه معنی است؟

خون از چندین نوع سلول تشکیل شده است. این سلول ها در مایعی بنام پلاسما شناور می شوند. انواع سلول های خونی عبارتند از:

  • سلول های قرمز خون
  • گلبول های سفید خون
  • پلاکت ها یا ترومبوسیت ها

هنگامی که پوست شما آسیب دیده یا بریده شود، پلاکت ها به هم می پیوندند و لخته می شوند تا خونریزی متوقف شود. هنگامی که پلاکت کافی در خون وجود نداشته باشد، بدن شما نمی تواند در هنگام خونریزی به اندازه کافی لخته ایجاد کند و در نتیجه با هر خونریزی معمولی ممکن است خون زیادی را از دست بدهید که کم کم باعث کم خونی و عوارض جدی تر خواهد شد.

به بیماری با تعداد پلاکت پایین ترومبوسیتوپنی نیز گفته می شود. بسته به علت اصلی ایجاد این حالت، این بیماری می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. از نظر برخی پزشکان و محققان، علائم این بیماری شامل خونریزی شدید و بدون توقف می باشد که در صورت عدم درمان، ممکن است کشنده باشد. برخی افراد نیز ممکن است هیچ علامتی را تجربه نکنند. به طور معمول، تعداد پلاکت پایین نتیجه بیماری های مزمن مانند سرطان خون یا استفاده از داروهای خاص است. خوشبختانه درمان صحیح و به موقع معمولاً وضعیت ترومبوسیتوپنی را برطرف می کند.

علائم دیگر پایین بودن پلاکت خون چیست؟

این که آیا شما علائم را تجربه کرده اید یا خیر، به تعداد پلاکت شما بستگی دارد. در موارد خفیف مانند مواردی که پلاکت کم خون در اثر بارداری ایجاد می شود، معمولاً هیچ علائمی مشاهده نخواهد شد. اما در موارد شدیدتر ممکن است باعث خونریزی غیرقابل کنترل شود، که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. علائم اصلی پایین بودن پلاکت خون عبارتند از:

  • کبودی و قرمزی در پوست بدن،  که به آن purpura گفته می شود.
  •  بثورات و دانه های ریز قرمز یا بنفش بنام petechiae
  •  خون دماغ
  • خونریزی غیر طبیعی لثه ها
  • وقتی بدنتان زخم می شود به مدت طولانی ادامه می یابد و خونریزی متوقف نمی شود.
  • خونریزی شدید قاعدگی
  •  خونریزی از روده بزرگ
  • خون در مدفوع شما
  • خون در ادرار شما

در موارد جدی تر، ممکن است خونریزی داخلی نیز اتفاق بیفتد. علائم خونریزی داخلی شامل موارد زیر است:

  • مشاهده خون در ادرار
  • مشاهده خون در مدفوع
  • استفراغ خونین یا بسیار تیره

در صورت بروز هرگونه علائم خونریزی داخلی، فوراً به اورژانس مراجعه کنید یا تماس بگیرید. بندرت ممکن است این وضعیت منجر به خونریزی در مغز شما شود اما غیر ممکن نیست و یک خطر جدی محسوب می شود. اگر تعداد پلاکت خون شما پایین است و سردرد یا هرگونه مشکل عصبی را تجربه کردید، سریعاً به پزشک خود بگویید.

دلایل پایین آمدن سطح پلاکت خون چیست؟

علل احتمالی کاهش پلاکت در خون عبارتند از:

مشکلات مربوط به مغز استخوان

منظور از مغز استخوان، بافت اسفنجی داخل استخوان است. در این ناحیه تمام اجزای خون، از جمله پلاکت ها، تولید می شوند. اگر مغز استخوان شما به هر دلیلی به اندازه کافی پلاکت تولید نکند، میزان پلاکت خون کاهش می یابد. علل کاهش تولید پلاکت توسط مغز استخوان شامل موارد زیر است:

  • کم خونی آپلاستیک
  •  کمبود ویتامین B-12
  •  کمبود فولات
  •  کمبود آهن
  • عفونت های ویروسی از جمله HIV، Epstein-Barr و آبله مرغان
  •  قرار گرفتن در معرض شیمی درمانی، پرتودرمانی یا مواد شیمیایی سمی
  •  مصرف زیاد الکل
  •  سیروز
  • سرطان خون
  •  میلوددیپلازی

تخریب پلاکت ها

هر پلاکت حدود 10 روز در بدن به طور سالم زندگی می کند.اگر قبل از این زمان پلاکت ها تخریب شوند به مرور میزان پلاکت خون کاهش پیدا می کند. این شرایط ممکن است به دلیل عوارض داروهای خاص از جمله داروهای ادرارآور و داروهای ضد تشنج باشد. موارد زیر نیز می توانند باعث تخریب زودهنگام پلاکت ها شوند:

  • فشار خون بالا یا طحال بزرگ شده
  • یک اختلال خود ایمنی
  • بارداری
  •  وجود  یک عفونت باکتریایی در خون
  •  پورپورا ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک
  •  پورپورا ترومبوسیتوپنی ترومبوتیک
  •  سندرم اورمیک همولیتیک
  • وجود لخته خون در رگ ها

 

علت پایین بودن پلاکت خون

پایین بودن پلاکت خون چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر پزشک مشکوک به پایین بودن سطح پلاکت خون باشد، ابتدا معاینه جسمی را انجام می دهند. در طول معاینه، پزشک بدن شما را از نظر هرگونه کبودی غیرمعمول یا شواهدی از بیماری که علامت خونریزی مویرگی است و اغلب از علائم این بیماری می باشد، بررسی می کند.

پزشک شما ممکن است شکم شما را نیز بررسی کند تا اندازه طحال را بررسی نماید. زیرا طحال بزرگ نیز به معنی پایین بودن پلاکت های خون است. همچنین ممکن است از شما سؤال شود که آیا سابقه خانوادگی اختلالات خونریزی را دارید یا خیر؟ زیرا این نوع از اختلالات در خانواده ها می تواند موروثی باشد. در مرحله بعد پزشک آزمایشاتی را تجویز می کند.

آزمایش خون

برای تشخیص این وضعیت، پزشک شما باید آزمایش کامل شمارش پلاکت خون را انجام دهد. این آزمایش میزان سلول های موجود در خون را بررسی می کند. اگر تعداد پلاکت شما از حد طبیعی پایین تر باشد، پزشک به طور قطعی بیماری را تایید کرده و درمان را شروع می کند. تعداد پلاکت معمولی بین 150000 تا 450000 پلاکت در هر میلی لیتر خون است.
پزشک ممکن است بخواهد خون شما را برای آزمایش آنتی بادی های پلاکت نیز بررسی کند. این آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که پلاکت ها را از بین می برند. آنتی بادی های پلاکت می توانند به خاطر عارضه جانبی از داروهای خاص مانند هپارین یا به دلایل نامعلوم تولید شوند.

پزشک شما ممکن است آزمایش لخته شدن خون را نیز تجویز کند که شامل زمان ترومبوپلاستین جزئی و زمان پروترومبین یعنی زمان انعقاد خون است. این آزمایشات به سادگی با نمونه خون شما انجام می شوند. در آزمایشگاه مواد شیمیایی خاصی به نمونه اضافه می شود تا مشخص شود لخته شدن خون شما چقدر طول می کشد.

سونوگرافی

اگر پزشک شما مشکوک به بزرگ شدن طحال باشد، ممکن است سونوگرافی را برایتان تجویز کند. در این تست از امواج صوتی استفاده می شود تا از طحال شما عکس برداری شود. این کار می تواند به پزشک شما کمک کند تا میزان اندازه طحال شما را تشخیص دهد و در صورت بزرگ شدن درمان های لازم را شروع کند. 

آسپیراسیون مغز استخوان و بیوپسی

اگر پزشک شما مشکوک باشد که مشکلی در مغز استخوان شما وجود دارد، آسپیراسیون مغز استخوان را تجویز می کند. در طی آسپیراسیون، پزشک شما از سوزن استفاده می کند تا مقدار کمی از مغز استخوان را از یکی از استخوان های شما خارج کند.

بیوپسی یا نمونه برداری مغز استخوان نیز ممکن است به تشخیص دقیق تر کمک کند. برای نمونه برداری پزشک شما از سوزن برای گرفتن نمونه ای از هسته مغز استخوان شما و معمولاً از استخوان ران استفاده می کند. ممکن است همزمان با آسپیراسیون نمونه برداری مغز استخوان هم انجام شود تا کمتر اذیت شوید.

نحوه درمان پایین بودن پلاکت خون چیست؟

نحوه درمان پلاکت پایین خون به علت و شدت شرایط شما بستگی دارد. اگر وضعیت شما خفیف باشد، پزشک ممکن است معالجه را متوقف می کند و فقط جلساتی را برای چکاپ و کنترل بیماری تعیین خواهد کرد. 

اما در شرایط شدید پزشک به شما توصیه می کند که برای جلوگیری از وخیم تر شدن وضعیت خود، اقدامات لازم را انجام دهید. این اقدامات می تواند شامل موارد زیر باشد:

  •  اجتناب از ورزش های تماسی
  •  اجتناب از فعالیت های با خطر زیاد خونریزی یا کبودی
  •  محدود کردن مصرف الکل
  •  متوقف کردن یا تعویض داروهای موثر بر پلاکت ها، از جمله آسپرین و ایبوپروفن

اگر پایین بودن پلاکت خون شما شدیدتر باشد، ممکن است شما به درمان پزشکی نیاز داشته باشید. این درمان ها می توانند شامل موارد زیر باشند:

  •  انتقال خون یا پلاکت
  •  تغییر داروهایی که باعث کاهش پلاکت خون می شوند. 
  •  مصرف  استروئیدها
  •  گلوبولین ایمنی
  •  کورتیکواستروئیدها برای از بین بردن آنتی بادی های کاهش دهنده پلاکت ها
  •  تغییر داروهایی که سیستم ایمنی بدن شما را سرکوب می کنند
  •  جراحی برای برداشتن طحال

سخن آخر

همه افراد با سطح پایین پلاکت خون، به درمان نیاز ندارند. برخی از شرایطی که باعث کاهش تعداد پلاکت ها می شود در نهایت به طور خود به خود از بین رفته و دوباره پلاکت های بیشتری ساخته می شود. 

با این حال، افراد مبتلا به موارد شدید ممکن است نیاز به درمان های پزشکی و مراقبت های خاص داشته باشند. بعضی اوقات با درمان علت اصلی می توان سطح پلاکت خون را به راحتی افزایش داد.  برای درمان سریع تر باید با پزشک همکاری کنید و دقیقا همه دستورالعمل های او را انجام دهید تا به خوبی بتوانید بیماری را کنترل و درمان کنید.

[collapse id=2956]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

همان طور که می دانید خون عامل حیات انسان است و وظیه اصلی آن اکسیژن رسانی و تغذیه رسانی به تک تک سلول های بدن در نقاط مختلف است. یکی از ترکیبات خون پلاکت نام دارد که برای سلامتی شما باید همیشه در سطح متعادلی قرار داشته باشد. اما گاهی به دلایل مختلف ممکن است برخی افراد دچار کمبود و پایین آمدن پلاکت خون شوند. با گروه سلامت اوما در این مقاله همراه باشید تا علت های های مختلف پایین بودن پلاکت خون و روش های درمانی آن را بررسی کنیم.

پلاکت خون و پایین امدن سطح آن به چه معنی است؟

خون از چندین نوع سلول تشکیل شده است. این سلول ها در مایعی بنام پلاسما شناور می شوند. انواع سلول های خونی عبارتند از:

  • سلول های قرمز خون
  • گلبول های سفید خون
  • پلاکت ها یا ترومبوسیت ها

هنگامی که پوست شما آسیب دیده یا بریده شود، پلاکت ها به هم می پیوندند و لخته می شوند تا خونریزی متوقف شود. هنگامی که پلاکت کافی در خون وجود نداشته باشد، بدن شما نمی تواند در هنگام خونریزی به اندازه کافی لخته ایجاد کند و در نتیجه با هر خونریزی معمولی ممکن است خون زیادی را از دست بدهید که کم کم باعث کم خونی و عوارض جدی تر خواهد شد.

به بیماری با تعداد پلاکت پایین ترومبوسیتوپنی نیز گفته می شود. بسته به علت اصلی ایجاد این حالت، این بیماری می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. از نظر برخی پزشکان و محققان، علائم این بیماری شامل خونریزی شدید و بدون توقف می باشد که در صورت عدم درمان، ممکن است کشنده باشد. برخی افراد نیز ممکن است هیچ علامتی را تجربه نکنند. به طور معمول، تعداد پلاکت پایین نتیجه بیماری های مزمن مانند سرطان خون یا استفاده از داروهای خاص است. خوشبختانه درمان صحیح و به موقع معمولاً وضعیت ترومبوسیتوپنی را برطرف می کند.

علائم دیگر پایین بودن پلاکت خون چیست؟

این که آیا شما علائم را تجربه کرده اید یا خیر، به تعداد پلاکت شما بستگی دارد. در موارد خفیف مانند مواردی که پلاکت کم خون در اثر بارداری ایجاد می شود، معمولاً هیچ علائمی مشاهده نخواهد شد. اما در موارد شدیدتر ممکن است باعث خونریزی غیرقابل کنترل شود، که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. علائم اصلی پایین بودن پلاکت خون عبارتند از:

  • کبودی و قرمزی در پوست بدن،  که به آن purpura گفته می شود.
  •  بثورات و دانه های ریز قرمز یا بنفش بنام petechiae
  •  خون دماغ
  • خونریزی غیر طبیعی لثه ها
  • وقتی بدنتان زخم می شود به مدت طولانی ادامه می یابد و خونریزی متوقف نمی شود.
  • خونریزی شدید قاعدگی
  •  خونریزی از روده بزرگ
  • خون در مدفوع شما
  • خون در ادرار شما

در موارد جدی تر، ممکن است خونریزی داخلی نیز اتفاق بیفتد. علائم خونریزی داخلی شامل موارد زیر است:

  • مشاهده خون در ادرار
  • مشاهده خون در مدفوع
  • استفراغ خونین یا بسیار تیره

در صورت بروز هرگونه علائم خونریزی داخلی، فوراً به اورژانس مراجعه کنید یا تماس بگیرید. بندرت ممکن است این وضعیت منجر به خونریزی در مغز شما شود اما غیر ممکن نیست و یک خطر جدی محسوب می شود. اگر تعداد پلاکت خون شما پایین است و سردرد یا هرگونه مشکل عصبی را تجربه کردید، سریعاً به پزشک خود بگویید.

دلایل پایین آمدن سطح پلاکت خون چیست؟

علل احتمالی کاهش پلاکت در خون عبارتند از:

مشکلات مربوط به مغز استخوان

منظور از مغز استخوان، بافت اسفنجی داخل استخوان است. در این ناحیه تمام اجزای خون، از جمله پلاکت ها، تولید می شوند. اگر مغز استخوان شما به هر دلیلی به اندازه کافی پلاکت تولید نکند، میزان پلاکت خون کاهش می یابد. علل کاهش تولید پلاکت توسط مغز استخوان شامل موارد زیر است:

  • کم خونی آپلاستیک
  •  کمبود ویتامین B-12
  •  کمبود فولات
  •  کمبود آهن
  • عفونت های ویروسی از جمله HIV، Epstein-Barr و آبله مرغان
  •  قرار گرفتن در معرض شیمی درمانی، پرتودرمانی یا مواد شیمیایی سمی
  •  مصرف زیاد الکل
  •  سیروز
  • سرطان خون
  •  میلوددیپلازی

تخریب پلاکت ها

هر پلاکت حدود 10 روز در بدن به طور سالم زندگی می کند.اگر قبل از این زمان پلاکت ها تخریب شوند به مرور میزان پلاکت خون کاهش پیدا می کند. این شرایط ممکن است به دلیل عوارض داروهای خاص از جمله داروهای ادرارآور و داروهای ضد تشنج باشد. موارد زیر نیز می توانند باعث تخریب زودهنگام پلاکت ها شوند:

  • فشار خون بالا یا طحال بزرگ شده
  • یک اختلال خود ایمنی
  • بارداری
  •  وجود  یک عفونت باکتریایی در خون
  •  پورپورا ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک
  •  پورپورا ترومبوسیتوپنی ترومبوتیک
  •  سندرم اورمیک همولیتیک
  • وجود لخته خون در رگ ها

 

علت پایین بودن پلاکت خون

پایین بودن پلاکت خون چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر پزشک مشکوک به پایین بودن سطح پلاکت خون باشد، ابتدا معاینه جسمی را انجام می دهند. در طول معاینه، پزشک بدن شما را از نظر هرگونه کبودی غیرمعمول یا شواهدی از بیماری که علامت خونریزی مویرگی است و اغلب از علائم این بیماری می باشد، بررسی می کند.

پزشک شما ممکن است شکم شما را نیز بررسی کند تا اندازه طحال را بررسی نماید. زیرا طحال بزرگ نیز به معنی پایین بودن پلاکت های خون است. همچنین ممکن است از شما سؤال شود که آیا سابقه خانوادگی اختلالات خونریزی را دارید یا خیر؟ زیرا این نوع از اختلالات در خانواده ها می تواند موروثی باشد. در مرحله بعد پزشک آزمایشاتی را تجویز می کند.

آزمایش خون

برای تشخیص این وضعیت، پزشک شما باید آزمایش کامل شمارش پلاکت خون را انجام دهد. این آزمایش میزان سلول های موجود در خون را بررسی می کند. اگر تعداد پلاکت شما از حد طبیعی پایین تر باشد، پزشک به طور قطعی بیماری را تایید کرده و درمان را شروع می کند. تعداد پلاکت معمولی بین 150000 تا 450000 پلاکت در هر میلی لیتر خون است.
پزشک ممکن است بخواهد خون شما را برای آزمایش آنتی بادی های پلاکت نیز بررسی کند. این آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که پلاکت ها را از بین می برند. آنتی بادی های پلاکت می توانند به خاطر عارضه جانبی از داروهای خاص مانند هپارین یا به دلایل نامعلوم تولید شوند.

پزشک شما ممکن است آزمایش لخته شدن خون را نیز تجویز کند که شامل زمان ترومبوپلاستین جزئی و زمان پروترومبین یعنی زمان انعقاد خون است. این آزمایشات به سادگی با نمونه خون شما انجام می شوند. در آزمایشگاه مواد شیمیایی خاصی به نمونه اضافه می شود تا مشخص شود لخته شدن خون شما چقدر طول می کشد.

سونوگرافی

اگر پزشک شما مشکوک به بزرگ شدن طحال باشد، ممکن است سونوگرافی را برایتان تجویز کند. در این تست از امواج صوتی استفاده می شود تا از طحال شما عکس برداری شود. این کار می تواند به پزشک شما کمک کند تا میزان اندازه طحال شما را تشخیص دهد و در صورت بزرگ شدن درمان های لازم را شروع کند. 

آسپیراسیون مغز استخوان و بیوپسی

اگر پزشک شما مشکوک باشد که مشکلی در مغز استخوان شما وجود دارد، آسپیراسیون مغز استخوان را تجویز می کند. در طی آسپیراسیون، پزشک شما از سوزن استفاده می کند تا مقدار کمی از مغز استخوان را از یکی از استخوان های شما خارج کند.

بیوپسی یا نمونه برداری مغز استخوان نیز ممکن است به تشخیص دقیق تر کمک کند. برای نمونه برداری پزشک شما از سوزن برای گرفتن نمونه ای از هسته مغز استخوان شما و معمولاً از استخوان ران استفاده می کند. ممکن است همزمان با آسپیراسیون نمونه برداری مغز استخوان هم انجام شود تا کمتر اذیت شوید.

نحوه درمان پایین بودن پلاکت خون چیست؟

نحوه درمان پلاکت پایین خون به علت و شدت شرایط شما بستگی دارد. اگر وضعیت شما خفیف باشد، پزشک ممکن است معالجه را متوقف می کند و فقط جلساتی را برای چکاپ و کنترل بیماری تعیین خواهد کرد. 

اما در شرایط شدید پزشک به شما توصیه می کند که برای جلوگیری از وخیم تر شدن وضعیت خود، اقدامات لازم را انجام دهید. این اقدامات می تواند شامل موارد زیر باشد:

  •  اجتناب از ورزش های تماسی
  •  اجتناب از فعالیت های با خطر زیاد خونریزی یا کبودی
  •  محدود کردن مصرف الکل
  •  متوقف کردن یا تعویض داروهای موثر بر پلاکت ها، از جمله آسپرین و ایبوپروفن

اگر پایین بودن پلاکت خون شما شدیدتر باشد، ممکن است شما به درمان پزشکی نیاز داشته باشید. این درمان ها می توانند شامل موارد زیر باشند:

  •  انتقال خون یا پلاکت
  •  تغییر داروهایی که باعث کاهش پلاکت خون می شوند. 
  •  مصرف  استروئیدها
  •  گلوبولین ایمنی
  •  کورتیکواستروئیدها برای از بین بردن آنتی بادی های کاهش دهنده پلاکت ها
  •  تغییر داروهایی که سیستم ایمنی بدن شما را سرکوب می کنند
  •  جراحی برای برداشتن طحال

سخن آخر

همه افراد با سطح پایین پلاکت خون، به درمان نیاز ندارند. برخی از شرایطی که باعث کاهش تعداد پلاکت ها می شود در نهایت به طور خود به خود از بین رفته و دوباره پلاکت های بیشتری ساخته می شود. 

با این حال، افراد مبتلا به موارد شدید ممکن است نیاز به درمان های پزشکی و مراقبت های خاص داشته باشند. بعضی اوقات با درمان علت اصلی می توان سطح پلاکت خون را به راحتی افزایش داد.  برای درمان سریع تر باید با پزشک همکاری کنید و دقیقا همه دستورالعمل های او را انجام دهید تا به خوبی بتوانید بیماری را کنترل و درمان کنید.

[collapse id=2956]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

روی یک ماده مغذی است که در تقویت سیستم ایمنی بدن، بهبود زخم ها، سنتز پروتئین ها و DNA و بسیاری از کارکردهای دیگر بدن نقش اساسی دارد. متاسفانه بدن انسان روی را ذخیره نمی کند. بنابراین فرد باید بصورت دائم از یک رژیم غذایی مناسب پیروی کند که به اندازه کافی روی داشته باشد. گاهی نیز ممکن است بدن دچار کمبود این ماده غذایی شده باشد و نیاز به مصرف مکمل داشته باشید البته مصرف مکمل را باید با تجویز پزشک شروع کنید. در این مقاله می خواهیم فواید روی و غذاهایی که دارای این ماده معدنی مهم هستند را به شما اومایی های عزیز معرفی کنیم. با ما همراه باشید. 

میزان روی مورد نیاز بدن بصورت روزانه

 انستیتوی ملی بهداشت (NIH) مقدار مصرف روزانه روی برای سنین مختلف را به شکل زیر توصیه می کند:

  • مردان 14 ساله و بالاتر: 11 میلی گرم در روز
  • زنان 14 ساله و بالاتر: 9 میلی گرم در روز
  • زنان باردار: 11 میلی گرم در روز
  • زنانی که شیرده هستند: 12 میلی گرم در روز

از بین همه مواد غذایی صدف دریایی بیشترین روی را دارد. با این حال خیلی مقرون به صرفه و قابل دسترس برای مصرف روزانه نیست. بنابراین اکثر افراد روی مورد نیاز خود را از طریق گوشت قرمز و مرغ که دارای مقادیر کمتری از روی می باشند تامین می کنند. 

غذاهای سرشار از روی

برخی از تولید کنندگان مواد غذایی نیز غذاهای مختلف را با روی فراوری می کنند تا بتواند نیاز روزانه افراد مصرف کننده را تامین کنند.  پس نمونه هایی از غذاهای سرشار از روی عبارتند از:

  • 85 گرم صدف حاوی 74 میلی گرم روی
  • 85 گرم گوشت گاو حاوی 5.3 میلی گرم روی
  • 85 گرم گوشت خرچنگ حاوی 6.5 میلی گرم روی
  • یک فنجان غلات غنی شده در وعده صبحانه حاوی 3.8 میلی گرم روی
  • نصف فنجان لوبیای پخته شده حاوی 2.9 میلی گرم روی
  • 85 گرم گوشت مرغ حاوی 2.4 میلی گرم روی

سایر منابع روی در رژیم غذایی فرد شامل ماست کم چرب، دانه کدو تنبل، شیر، نخود، جو دوسر فوری ، بادام و پنیر چدار است که به مراتب مقدار روی کمتری نسبت به موارد بالا دارند. در واقع هر پیمانه از این مواد غذایی حاوی 1 الی 2 گرم روی می باشد. 

با توجه به منابع غذایی محدود روی و عدم توانایی بدن برای ذخیره آن بدون برنامه ریزی مناسب و بخصوص با داشتن رژیم های گیاهی بدن قطعا دچار کمبود این ماده معدنی مهم می شود. 

نمونه هایی از غذاهای مناسب در رژیم گیاهخواران که دارای مقدار زیادی روی هستند عبارتند از:

  • لوبیا
  •  مخمرهای تغذیه ای
  • آجیل
  • جو دوسر
  • جوانه گندم

منابع روی بر پایه سبزیجات به اندازه منابع گیاهی حیوانی قابل دسترس و با مقدار بالای روی نیستند و بدن نمی تواند روی را از منابع گیاهی به طور مؤثر جذب کند. براساس تحقیقاتی در سال 2017، ممکن است فردی که رژیم گیاهی یا گیاهخواری دارد، نسبت به افرادی که مرتباً از محصولات حیوانی استفاده می کنند 50% بیشتر با کمبود روی مواجه شوند. 

یعنی مثلا مردان دارای رژیم گیاهخواری باید روزانه 16.5 میلی گرم روی و زنان دارای رژیم گیاهخواری روزانه 12 میلی گرم روی مصرف کنند تا این کمبود جبران شود. همچنین افرادی که از مکمل های روی استفاده می کنند نباید به طور همزمان از مکمل های دیگری مانند کلسیم، مس، اسیدفولیک، آهن و منیزیم استفاده کنند. زیرا مصرف همه این مواد معدنی با هم بر جذب مواد غذایی در بدن تاثیر منفی می گذارد. بنابراین در این مورد حتما با پزشک خود مشورت کنید. 

فواید روی چیست؟

روی در چندین عملکرد بدن نقش مهمی دارد که عبارتند از:

رشد: افراد برای رشد و نمو بدن نیاز به روی دارند. کمبود روی می تواند منجر به اختلال در رشد بخصوص در کودکان و نوجوانان شود.

بهبود عملکرد سیستم ایمنی: بدن ما برای ساخت سلول های سیستم ایمنی به نام لنفوسیت های  T برای رویارویی با انواع بیماری ها از روی استفاده می کند.

عملکرد آنزیم ها: روی نقش مهمی در ایجاد واکنش های شیمیایی در بدن دارد. این موارد شامل کمک به بدن برای استفاده از اسید فولیک و ایجاد پروتئین ها و DNA جدید است.

سلامت چشم: کمبود روی می تواند در شدید شدن برخی بیماری های چشمی از جمله دژنراسیون ماکولا که می تواند باعث کوری شود مؤثر باشد.

بهبود زخم: روی به تقویت پوست و غشاهای مخاطی کمک می کند، که باعث بهبودی سریع تر زخم ها می شود.

 

مواد غذایی حاوی روی

علائم کمبود روی در بدن

طبق گزارش NIH، بیشتر کودکان و بزرگسالان روی کافی مصرف می کنند. اما بزرگسالان مسن ممکن است میزان توصیه شده را دریافت نکنند و نیاز به مکمل داشته باشند.  برخی از علائم مرتبط با کمبود روی عبارتند از:

  •  تحت تاثیر طعم و بو قرار گرفتن
  • از دست دادن اشتها
  • اسهال
  • ریزش مو
  •  اختلال در پاسخ سیستم ایمنی
  •  ناتوانی جنسی
  •  رشد ضعیف

نحوه تشخیص کمبود روی در بدن

پزشکان نمی توانند به درستی با بررسی آزمایشات خون میزان کمبود روی را تشخیص دهند. درعوض، آنها معمولاً برای تعیین میزان کمبود روی، علائم و میزان متوسط رژیم غذایی روزانه فرد را در نظر می گیرند.

گاهی نیز مصرف بیش از حد روی از طریق مکمل ها می تواند باعث مسمویت فرد مصرف کننده شود. با این حال تا به حال گزارش مسمویت غذایی با خوردن مقادیر زیاد منابع غذایی طبیعی دارای روی نداشته ایم.  علائم مسمومیت به دلیل روی عبارتند از:

  •  از دست دادن اشتها
  •  اسهال
  •  سردرد
  • حالت تهوع
  • گرفتگی معده
  • استفراغ

سخن آخر

روی در بسیاری از غذاهای طبیعی موجود است و بسیاری از تولید کنندگان روی را به غذاهایی مانند غلات اضافه می کنند. بنابراین معمولا همه افراد روزانه مقادیر مورد نیاز روی را دریافت می کنند و جای نگرانی وجود ندارد. همچنین با توجه به اینکه غذاهایی مانند گوشت ها، لوبیا، دانه ها و جو دوسر، حاوی روی هستند می توانید میزان مصرف روی خود را کنترل کنید و در صورتی که احساس کمبود نسبت به این ماده معدنی کردید یعنی علائم کمبود را تشخیص دادید باید به پزشک مراجعه کنید تا با استفاده از مکمل ها این کمبود جبران شود. 

[collapse id=2957]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

به طور کلی داشتن عفونت قارچی به طور مستقیم بر بارداری تاثیر نمی گذارد. اما خارش و تحریک های ناشی از عفونت قارچی باعث اختلال در مقاربت می شود. عفونت های قارچی توسط یک قارچ رایج به نام کاندیدا ایجاد می شوند. اگر ترشحات اسیدی در واژن در حالت تعادل قرار داشته باشند از رشد بیش از حد باکتری های کاندیدا و تبدیل شدن آن ها به عفونت قارچی جلوگیری می شود. معمولا عدم تعادل اسیدیته واژن به دلایل مختلفی مانند بیماری، قاعدگی، بارداری، مصرف برخی از آنتی بیوتیک ها و یا قرص های ضد بارداری ایجاد می شود. همچنین شرایطی مانند رطوبت، پوشیدن لباس های تنگ و پلاستیکی می تواند زمینه مناسبی برای رشد این نوع قارچ ها فراهم کند. در این مقاله می خواهیم تاثیر عفونت قارچی بر بارداری را برای شما اومایی های عزیز بررسی کنیم. پس با ما همراه باشید.

علائم اصلی عفونت قارچی

علام اصلی این نوع عفونت خارش و ترشحات سفید و پنیری است. همچنین ممکن است سوزش، تحریک و بثوراتی را روی لبه بیرونی مهبل (واژن) مشاهده کنید. عفونت های قارچی با داروهای ضد قارچی واژینال یا داروهای تجویزی به نام فلوکونازول به راحتی درمان می شوند. اکثر درمان ها طی یک تا هفت روز تاثیر خوبی بر از بین بردن این نوع عفونت دارند. همچنین خبر خوش این است که در هنگام استفاده از داروهای ضد قارچی هیچ خطر یا ممانعتی برای رابطه جنسی وجود دارد، اما مقاربت ممکن است باعث تحریک بیشتر این ناحیه و تاخیر در بهبودی شود.

اگر علائم شما پس از مصرف دارو باز هم از بین نرفت، به پزشک خود مراجعه کنید . پزشک سایر عفونت هایی که علائم مشابه با قارچ کاندیدا را دارند بررسی کرده و علت اصلی را تشخیص می دهد. بر خلاف عفونت قارچی، عفونت های کلامیدیا و گونوره که دهانه رحم را آلوده کرده و می توانند باعث آسیب و انسداد لوله های فالوپ شوند، بر قدرت باروری تاثیر منفی گذاشته و احتمال بارداری را کاهش می دهند. 

علائم عفونت قارچی

چگونه عفونت های قارچی بر باروری من تاثیر می گذارند؟

اگر فقط یک یا دو بار در سال دچار عفونت قارچی می شوید و عفونت به راحتی با روش های خانگی درمان می شود، مشکلی نیست و تنها باروری به خاطر خارش های ناخوشایند و سوزش در حین رابطه جنسی تحت تاثیر قرار می گیرد. به یاد داشته باشید با اینکه عفونت قارچی می تواند بدون خطر باشد اما از طریق رابطه جنسی به همسر شما منتقل می شود. بنابراین بهتر است برای جلوگیری از انتقال عفونت، در طول درمان عفونت از رابطه جنسی اجتناب کنید و یا حتما از وسایل پیشگیری مانند کاندوم استفاده کنید.

عفونت قارچی مجدد موجب ایجاد اختلال فلور در واژن می شود که باعث می شود رسیدن اسپرم به رحم مشکل تر شود. اسپرم به دلیل رشد بیش از حد کاندیدا کشته نمی شود، اما به دلیل اینکه عفونت باعث ایجاد تغییر در مخاط دهانه رحم می شود، حرکت اسپرم به طرف تخمک سخت تر شده و احتمالا نیاز به تلاش بیشتری برای بارداری خواهید داشت.

حتما بخوانید: 4 نوع عفونت واژن+درمان و پیشگیری

اگر عفونت قارچی دارید، به احتمال زیاد دچار عدم تعادل روده ای کاندیدا نیز هستید. این مسئله اغلب ناشی از رژیم غذایی نامناسب است. از آنجا که سیستم گوارش به مناطق بدن خانم که در نزدیکی دهانه مهبل (واژن) است متصل است، ممکن است رشد بیش از حد کاندیدا در روده باعث گسترش آن اندام تناسلی زن شود. این بدان معناست که آنچه می خوریم به رشد بیش از حد مخمر کمک می کند.

اگر در روده ما رشد بیش از حد قارچ ایجاد شود، ممکن است بر جذب مناسب مواد مغذی که می خوریم تأثیر بگذارد. همه ما می دانیم عادات غذایی مناسب و مصرف منظم غذاهای کامل بر باروری ما تاثیر می گذارد، بنابراین کاندیدا ممکن است بر سیستم گوارش ما تأثیر بگذارد و موجب عدم تعادل جذب و هضم مناسب غذا برای افزایش احتمال باروری شود.

کاندیدای روده ای بیشتر به رژیم غذایی نامناسب مربوط می شود. همچنین اگر عفونت قارچی قبل از زایمان درمان نشود، عفونت در هنگام زایمان به کودک منتقل می شود و موجب ایجاد مشکلات بعدی خواهد شد. 

سخن آخر

همان طور که گفتیم عفونت قارچی واژن در بسیاری از خانم ها شایع است و حتی می توان گفت همه خانم ها حداقل یک بار آن را در زندگی تجربه می کنند. در اکثر موارد این نوع عفونت با روش های خانگی قابل درمان است اما اگر علائمی مانند تحریکات زیاد، خارش و سوزش هم ایجاد کند باید به پزشک مراجعه کنید تا درمان اساسی انجام شود. از طرفی احتمال برگشت این عفونت در صورت فراهم کردن شرایط مناسب مثل رطوبت و گرما وجود دارد. بنابراین داشتن بهداشت شخصی بصورت روزانه کمک بزرگی به جلوگیری از ایجاد این نوع عفونت می کند. اما خوشبختانه تاثیر چندانی در باروری ندارد مگر اینکه به قدری زیاد باشد که بر روی مخاط دهانه رحم تاثیر گذاشته و اجازه ندهد اسپرم ها به راحتی خود را به تخمک برسانند. 

[collapse id=2946]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

شپش ها حشرات انگلی هستند که از خون شما تغذیه می کنند. این حشره ریز می تواند به راحتی از فرد مبتلا به فرد سالم با استفاده از وسایل مشترک و یا ارتباط نزدیک مانند دست دادن و ... انتقال پیدا کند. به همین دلیل در میان دانش آموزان بیشتر دیده می شود و اگر فرد تا قبل از بهبودی با دیگران ارتباط نزدیکی داشته باشد آن ها را نیز دچار شپش خواهد کرد. در این مقاله می خواهیم به طور کامل شپش و نکات مهم درمورد آن را برای شما اومایی های عزیز توضیح دهیم. با ما همراه باشید. 

در این مقاله می خوانیم:

عکس شپش سر
انواع شپش
علائم شپش سر
علت شپش چیست؟
شپش سر را چگونه از بین ببریم؟
طول عمر شپش سر چقدر است؟
تشخیص شپش چگونه است؟
درمان دارویی شپش


عکس شپش سر

 

عکس شپش سر

انواع شپش

سه نوع شپش وجود دارد:

1-  شپش سر

این نوع شپش در قسمت های مختلف پوست سر مانند ناحیه گردن و گوش شما دیده می شوند.

2-  شپش های بدن

این شپش ها در لباس و ملافه زندگی می کنند و برای تغذیه به سمت پوست شما حرکت می کنند. شپش های بدن اغلب افرادی مانند افراد بی خانمان که قادر به شستشو یا شستن لباس ها به طور منظم نیستند را مبتلا می کند. 

3-  شپش ناحیه تناسلی

به طور معمول این شپش ها بر روی پوست و موی ناحیه تناسلی شما و اغلب در موهای درشت بدن مانند موی سینه، ابروها یا مژه ها دیده می شوند. افرادی که دچار مشکلات بهداشت شخصی هستند بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند. 

علائم شپش سر

نشانه ها و علائم شپش ها عبارتند از:

  •  خارش شدید
  •  خارش ناشی از رویش مو.
  •  مشاهده شپش بر روی پوست، بدن، لباس، یا ناحیه تناسلی و دیگر موهای بدن. 
  •  مشاهده تخم شپش بر روی ساقه مو. ممکن است تخم شپش با شوره سر اشتباه گرفته شود، اما تفاوتشان این است که بر خلاف شوره سر، آنها نمی توانند به راحتی از مو خارج شوند.
  •  دانه های کوچک قرمز روی پوست سر، گردن و شانه.

علت شپش سر چیست؟

شپش ها روی زمین ریخته نمی شوند و از طریق روش های زیر پخش خواهند شد:

1-  تماس سر به سر و یا بدن به بدن

انتقال شپش می تواند از کودکان به اعضای خانواده در حین بازی یا بغل کردنشان اتفاق بیفتد.

2-  انتقال شپش از طریق وسایل ذخیره شده

نگه داری لباس های آلوده در کمد، قفسه ها یا روی چوب لباسی در مدرسه، یا نگهداری وسایل شخصی آلوده مانند بالش، پتو، شانه و اسباب بازی در خانه می تواند به گسترش شپش کمک کند.

3- اقلام اشتراک گذاشته شده در میان دوستان یا اعضای خانواده

این اقلام می تواند شامل لباس، هدفون، برس، کمربند، گلسر، حوله، پتو، بالش و اسباب بازی ها و... باشند.

4-   تماس با مبلمان آلوده

دراز کشیدن بر روی تخت یا نشستن روی مبلمانی که توسط فرد آلوده به شپش استفاده شده است موجب گسترش و انتقال شپش می شود. شپش می تواند یک تا دو روز در خارج از بدن و روی سطوح زنده بماند.

5-  تماس جنسی

شپش تناسلی معمولا از طریق تماس جنسی نیز گسترش می یابد که این مورد بیشتر به بزرگسالان مربوط می شود. اما شپش های تناسلی در کودکان نشانه ای از قرار گرفتن در معرض سوء استفاده جنسی می باشد.


شپش سر را چگونه از بین ببریم؟

جلوگیری از گسترش شپش سر در میان کودکانی که به مهد یا مدرسه می روند دشوار است. ارتباط بسیار نزدیکی میان کودکان و وسایل متعلق به آنها وجود دارد که می تواند به راحتی باعث انتقال شپش شود. این مسئله هیچ ارتباطی با عادت های بهداشتی شما و یا فرزندان شما ندارد و اگر کودک شما دچار شپش شود به معنی ایفای نقش نامناسب والدین نیست. 

مطالعات نشان داده است مواد تشکیل دهنده برخی از محصولات بدون نسخه برای درمان شپش شامل روغن های گیاهی مانند نارگیل، زیتون، رزماری و درخت چای است که می توانند موثر باشند. با این حال، این محصولات در دسته محصولات "طبیعی" طبقه بندی می شوند، بنابراین توسط اداره غذا و داروی (FDA) تنظیم نمی شوند و ایمنی و اثربخشی آنها با استانداردهای FDA تست نشده است. روش های مناسب دیگری که می توانید برای درمان شپش از آن ها استفاده کنید عبارتند از:

  •  از کودک خود بخواهید از تماس سر به سر با همکلاسی ها در طول بازی و سایر فعالیت ها جلوگیری کند.
  •  به فرزندتان آموزش بدهید وسایل شخصی خود را به اشتراک نگذارد. این وسایل شخصی خطرناک شامل کلاه، روسری، کت، شانه، برس، لوازم جانبی مو و هدفون می باشند.
  •  به فرزند خود آموزش بدهید از قرار دادن وسایل شخصی خود در جاهایی که در آن کلاه و لباس های دیگر دانش آموزان آویزان شده یا نگهداری می شود اجتناب کند.

با این حال، انتظار نمی رود شما و فرزندتان بتوانید تمام احتمالات ممکن برای گسترش شپش را از بین ببرید. فرزند شما ممکن است تخم شپش روی موهای خود داشته باشد، اما لزوما این تخم شپش باعث ایجاد شپش نمی شود. زیرا بعضی از تخم ها خالی از شپش هستند. تخم های کوچک نیز به راحتی قابل درمان هستند. 

 

شپش سر را چگونه از بین ببریم

طول عمر شپش سر

سیر زندگی‌ شپش‌ شامل‌ سه‌ مرحله‌است‌:

تخم‌: که‌ به‌ آن‌ رشک‌ هم می گویند و ممکن‌ است‌ متعدد و منفرد باشد وتوسط یک نوع ماده‌ چسبنده‌ به‌ موها و لباسها بچسبد. رشک‌ کوچک‌، سفید و تخم‌مرغی‌ شکل‌ است‌ که‌ یک‌ انتهای آن مسطح‌ و گود و انتهای‌ دیگر آن نقطه‌ای‌می‌باشد. هر شپش‌ ماده‌ در مدت‌ 4 تا 9 روزسیصد تخم‌ می‌ریزد و تخم ها در شرایط دمای‌ مناسب‌ 22 درجه‌ سانتی‌گراد و بالاتر در مدت‌ دو تا سه‌ روز باز می‌شوند. بنابراین افرادی که در مناطق گرم هستند و دچار شپش می شوند سخت تر درمان خواهند شد. 

لارو یا نمف‌: پس‌ از بازشدن‌ تخمها لاروها که‌ شبیه‌ شپش‌ هستند آزاد شده و با سه‌ بار پوست‌ اندازی ‌به‌ شپش‌ بالغ‌ تبدیل‌ می‌شوند. برای تبدیل تخم به شپش بالغ حدود 10 الی 15 روز زمان لازم است. 

شپش‌ بالغ‌: پس‌ از بلوغ شپش به‌ انگل‌ بالغ‌ تبدیل ‌می‌شود. مدت‌ زمان‌ لازم‌ برای‌ تبدیل ‌تخمها به‌ شپش‌ بالغ‌ 2 تا 3 هفته ‌می‌باشد. طول‌ عمر شپش‌ها 30 تا 50روز است. شپش های بالغ و انگلی می توانند عامل یک بیماری عفونی به نام پدیکولوزیس باشند.


تشخیص شپش چگونه است؟

در طی یک معاینه، پزشک ممکن است با استفاده از یک لنز بزرگنمایی و یک نور ویژه که باعث می شود رنگ شپش ها آبی کم رنگ شود آن ها را بررسی کند.

تشخیص شپش سر

تشخیص شپش سر می تواند پس از یک عفونت زنده جوان یا بالغ در مو یا روی پوست، یا پس از ایجاد یک یا چند تخم در ساقه مو که در فاصله 6.4 میلیمتر از پوست سر قرار دارد دیده شود. اگر پزشک هیچ گونه شپش زنده ای مشاهده نکرد یا تخم هایی مشاهده کرد که بیش از 4/1 اینچ ( حدود 10 سانتیمتر) از پوست سر فاصله داشتند، احتمالا آلودگی دیگر فعال نیست. اما برای جلوگیری از عود مجدد تخم ها باید برداشته شوند.

تشخیص شپش بدن و ناحیه تناسلی

مراحل معاینه فیزیکی شپش سر برای بدن و ناحیه تناسلی نیز تکرار می شود. 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

معمولا می توانید با مراقبت از خود که شامل استفاده از شامپوی بدون نسخه است از شر شپش ها خلاص شوید. با این حال، در صورت وجود موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:

  •  شامپو بدون نسخه شپش ها را از بین نبرد که در این صورت پزشک شامپوی قوی تری تجویز خواهد کرد. 
  • اگر حامله هستید باید در صورت مشاهده علائم شپش حتما به پزشک مراجعه کنید و حتی قبل از مشورت با پزشک از شامپوهای بدون نسخه هم استفاده نکنید.
  • اگر   کهیر عفونی یا سایش پوستی دارید نیز باید برای درمان شپش به پزشک مراجعه کنید. 

درمان دارویی شپش

از داروهایی استفاده کنید که به صورت مستقیم شپش ها را از بین می برند. البته به این نکته هم توجه داشته باشید که اعمال بیش از حد دارو می تواند باعث قرمزی و تحریک پوست شود.

درمان شپش سر

درمان شپش سر می تواند شامل موارد زیر باشد:

1-  محصولات بدون نسخه

شامپو حاوی پیرترین و یا پرمترین (Nix) معمولا اولین روش مورد استفاده برای مقابله با آلودگی های شپش است. البته در برخی از مناطق، شپش نسبت به مواد موجود در این شامپوهای بدون نسخه مقاوم می شود. اگر استفاده از این شامپوها تاثیری بر درمان نداشت باید نزد پزشک بروید تا نوع قوی تر آن را برای شما تجویز کند. 

2-  داروهای تجویزی خوراکی

ایورمکتین خوراکی برای درمان شپش به مدت هشت روز تجویز می شود که بسیار هم موثر است. این دارو معمولا برای درمان عفونت هایی که به درمان های دیگر پاسخ نمی دهند استفاده می شود. کودکان باید حداقل 15 کیلوگرم وزن داشته باشند تا بتوانند از این داروی خوراکی استفاده کنند. عوارض جانبی این دارو ممکن است شامل تهوع و استفراغ باشد.

3-  داروهای موضعی

ملاتین (Ovide)

داروی تجویزی است که باید بصورت موضعی روی موهایتان بمالید و بعد از هر بار استفاده مو و پوست سر را ماساژ دهید. دقت داشته باشید که ملاتین قابل اشتعال است. بنابراین بعد از مصرف آن از استفاده از منابع گرما مانند اتوی مو، سشوار و سیگار جلوگیری کنید. همچنین اگر باردار هستید یا شیردهی انجام می دهید قبل از مصرف ملاتین با پزشک خود صحبت کنید. این دارو برای کودکان زیر 2 سال توصیه نمیشود و مهنوز شخص نیست که آیا در سنین 2 تا 6 سالگی ایمن است یا خیر؟

لوسیون بنزیل الکل (Ulesfia)

این لوسیون موضعی دارویی است که بعد از استفاده بر روی پوست و مو باید به مدت 10 دقیقه بماند و پس از آن موها شسته شود. استفاده از این لوسیون بصورت هفته ای یک مرتبه است. عوارض جانبی احتمالی آن شامل التهاب پوست، سر و چشم و همچنین بی حسی در محل مصرف است. این دارو برای کودکان زیر 6 ماه توصیه نمی شود.

لوسیون (Ivermectin Sklice) موضعی

این لوسیون را باید مستقیما بر روی موی خشک و پوست سر اعمال کنید و بگذارید 10 دقیقه بماند. سپس با آب بشویید. این درمان را بدون صحبت کردن با پزشک خود تکرار نکنید. عوارض جانبی احتمالی این دارو شامل تحریک چشم یا قرمزی، شوره سر، خشکی پوست و احساس سوزش در محل استفاده می باشد. این دارو برای کودکان زیر 6 ماه توصیه نمی شود.

سوسپانسیون موضعی اسپینوزاد (Natroba)

این دارو تجویزی است و باید آن را بر روی موی خشک و پوست سر اعمال کنید و بگذارید 10 دقیقه بماند. سپس با آب بشویید. اگر شپش هنوز موجود است درمان را پس از هفت روز تکرار کنید. عوارض جانبی احتمالی آن شامل قرمزی یا سوزش چشم و پوست است. این دارو برای کودکان زیر 4 سال توصیه نمی شود.

شامپوی لیندان

در نهایت، لیندان یک شامپوی تجویزی است که گاهی اوقات در صورت عمل نکردن روش های دیگر توسط پزشک توصیه می شود. با این حال، با توجه به عوارض جانبی جدی عصبی، لیندان به عنوان درمان اولیه برای شپش سر توصیه نمی شود.

 

درمان شپش سر

درمان شپش بدن

اگر شپش بدن دارید، به درمان نیاز ندارید. با این حال، باید همان اقدامات مراقبت از خود را مانند مراقبت از لباس و موارد دیگر و اقدامات مراقبت از شپش سر، را انجام دهید. اگر اقدامات مراقبت از خود باعث خلاص شدن از شپش نشوند، پزشک ممکن است توصیه کند که یکی از درمان های با نسخه یا بدون نسخه شپش سر را امتحان کنید.

درمان شپش تناسلی

با استفاده از بسیاری از درمان های غیر تجویزی و تجویزی که برای شپش سر استفاده می شود، می توان از شر شپش تناسلی نیز نجات یافت. اما برای اینکه خیالتان راحت شود بهتر است ابتدا نزد پزشک رفته و طبق تجویز و توصیه های او عمل کنید.

سخن آخر

همان طور که گفتیم شپش یک بیماری مسری است و در طول درمان مراقبت از خود و جلوگیری از آلوده شدن اطرافیانمان بسیار اهمیت دارد. با مراقبت و درمان های مناسب در خانه می توانید به راحتی شپش ها را از بین ببرید. این درمان ها شامل اطمینان از حذف تخم ها و پاکسازی لباس ها، ملافه ها، وسایل شخصی و مبلمان از شپش است. در اکثر موارد، کشتن شپش هایی که بر روی مو و پوست سر است دشوار نیست. فقط باید به خوبی نظافت را رعایت کرده و مدتی حواستان به لوازم شخصی و ارتباطتان با دیگران باشد. 

[collapse id=67]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

دوران بارداری دوران بسیار حساسی است که ممکن است شما مامان اومایی عزیز را درگیر عوارض مختلفی بکند که البته درمورد همه آن ها باید صبور باشید و آرامش خودتان را حفظ کنید. یکی از خطرات بارداری  زایمان زودرس می باشد که در شرایط مختلفی ممکن است پزشک مجبور به زایمان زودتر از موعد مشخص شده، شود تا خطرات احتمالی را برای شما و جنین کاهش دهد. در این مقاله می خواهیم خطرات زایمان در هفته سی و پنجم بارداری را برای شما عزیزان توضیح دهیم. با ما همراه باشید.

در این مقاله می خوانیم:

زایمان زودرس به چه معناست؟
زایمان در هفته سی و پنجم بارداری خطرناک است؟
زایمان در هفته بیست و هشتم بارداری تا هفته سی و چهارم بارداری
زایمان پیش از هفته بیست و هشتم بارداری
دلیل زایمان زودرس چیست؟
در بیمارستان چه اتفاقی می افتد؟

زایمان زودرس به چه معناست؟

زایمان زودرس به زمانی گفته میشود که بارداری پیش از هفته سی و هفتم به اتمام برسد و شما مجبور باشید فرزند خودتان را قبل از بارداری و رشد کامل او به دنیا بیاورید. در واقع هر چقدر بارداری بیشتر پیش می رود جنین کامل تر می شود. اما قبل از هفته سی و هفتم بارداری برخی از قسمت های بدن جنین مانند ریه هنوز برای زندگی خارج از رحم آماده نیست.

به همین دلیل اغلب نوزادان نارس را چند روزی در دستگاه قرار می دهند تا ریه هایشان کامل شود. به علاوه نوزادانی که زودتر از موقع مشخص شده به دنیا می آیند هنوز آمادگی مکیدن شیر را ندارند. خوشبختانه انجام مراقبت های لازم و پیشرفت علم پزشکی باعث کاهش زایمان های زودرس شده است. اما گاهی اوقات نمی توان به هیچ وجه جلوی آن را گرفت و پزشک مجبور به انجام این کار می شود که ممکن است اثرات منفی طولانی مدتی نیز مانند مشکلات یادگیری و فلج مغزی برای نوزاد ایجاد کند. 

 آیا زایمان در هفته سی و پنجم بارداری خطرناک است؟

نوزادی که در هفته سی و پنجم بارداری به دنیا می آید مشکلات کمتری دارد اما ممکن است مشکلات تنفسی داشته باشد.

زایمان در هفته بیست و هشتم بارداری تا هفته سی و چهارم بارداری

در جنین زودرس که پیش از هفته سی و چهارم بارداری به دنیا می آید هنوز خیلی از اندام های داخلی اش کامل نشده است و نیاز به تکامل دارد. این جنین ضعیف است و به سختی می تواند سینه مادر یا پستانک را بمکد و نفس بکشد. به همین دلیل این نوزاد باید بعد از تولد تحت مراقبت های ویژه باشد. گاهی اوقات نوزادی که در هفته بیست و هشتم بارداری متولد می شود نیز اگر تحت مراقبت های ویژه باشد نجات پیدا می کند.

زایمان پیش از هفته بیست و هشتم بارداری

متاسفانه زایمان پیش از هفته بیست و هشتم بارداری با شکست صد در صد مواجه می شود و نوزاد ناتوانی های زیادی خواهد داشت که قابل رفع کردن نیست و خود به خود از بین می رود. 

زایمان زودرس چقدر متداول است؟

تخمین زده شده است که حدود سیزده درصد زایمان ها در یک سال در کشورهای شرقی مانند هند از نوع زایمان زودرس بوده است. متاسفانه این نرخ در برخی از کشورها که دارای امکانات پایین پزشکی هستند رو به افزایش می باشد. در دنیا هند بیشترین زایمان زودرس را دارد.

دلیل زایمان زودرس چیست؟

در واقع دلیل خاصی برای زایمان زودرس وجود ندارد. طبق اصول پزشکی خانم های سالم باید بتوانند بارداری را به طور کامل طی کنند. اما حتی پزشکان نیز نمی توانند حدس بزنند کدام جنین دچار زایمان زودرس می شود. در برخی مادران در ماه های نزدیک به زایمان مشکلاتی به وجود می آید که باعث تولد زودهنگام می شود و در برخی مادران نیز از همان ماه های ابتدایی پزشک احتمال زایمان زود رس را می دهد که نوع دوم بهتر است زیرا معمولا وقتی پزشک زودتر علائم آن را تشخیص می دهد با انواع روش های مختلف مثل داروها، مراقبت های ویژه و ... بهتر می تواند از آن جلوگیری کند. 

دلایل پزشکی که شما را مستعد زایمان زودرس می کنند عبارتند از:

  • عفونت باکتریایی در واژن
  • بارداری دو قلو یا بیشتر
  • خونریزی شدید در بارداری
  • ناهنجاری رحم
  • دهانه رحم ضعیف
  • سابقه سقط جنین، به خصوص بین هفته شانزدهم بارداری تا بیست و چهارم بارداری
  • سابقه زایمان زودرس 
  • پاره شدن زودرس کیسه آب

فاکتورهای اجتماعی که نقشی مهمی در زایمان زودرس ایفا می کنند عبارتند از:

  • فقر
  • سیگار کشیدن و مصرف مواد مخدر
  • خشونت خانگی
  • اگر شغل شما از نظر فیزیکی سنگین است شما را به خطر می اندازد. به خصوص اگر در انتهای بارداری در روز بیش از یک ساعت خم شوید.
  • وزن خیلی کم یا خیلی زیاد احتمال زایمان زودرس را افزایش می دهد. 
  • اگر در هر مرحله ای از بارداری ترشحات غیر معمول واژن دیدید به پزشک مراجعه کنید.

در چه صورتی پزشک زایمان زودرس تجویز می کند؟

پزشک زایمان زودرس را در شرایط زیر تجویز می کند:

  • اگر جنین در رحم به خوبی رشد نکند.
  • اگر جنین ناهنجاری یا بیماری داشته باشد.

همچنین در صورتی که مادر شرایط زیر را داشته باشد، زایمان زودرس تجویز می شود:

  • اگر مادر بیماری داشته باشد که زایمان زودرس برای جنین بهتر باشد.
  • بیماری های مزمن در مادر مانند دیابت، کم خونی شدید، فشار خون بالا و نفریت
  • زخم در شکم مانند زخم ایجاد شده در اثر ضربه به شکم
  • پره اکلامپسی

 

9678-زایمان-در-هفته-سی-و-پنجم

اگر حس کنم درد زایمان زودرس دارم باید چه کاری انجام دهم؟

اگر کیسه آب شما پاره شود یا پیش از هفته سی و هفتم بارداری انقباضات ادامه دار و شدید شما شروع شود بهتر است با پزشک تماس بگیرید یا بلافاصله به بیمارستان مراجعه کنید. حتی اگر شب است تا صبح صبر نکنید و بلافاصله به بیمارستان مراجعه کنید. اما گاهی خانم ها انقباضات خفیف که با فاصله زمانی هم اتفاق می افتد را با انقباضات زایمان اشتباه می گیرند و نگران می شوند. یادتان باشد در صورت ایجاد شرایط زایمان در هنگام مراجعه به بیمارستان خودتان رانندگی نکنید. اگر هیچ کس در منزل نیست با آمبولانس تماس بگیرید.

در بیمارستان چه اتفاقی می افتد؟

پزشک سابقه پزشکی شما و جزئیات بارداری شما را بررسی می کند. پزشک از شما می پرسد آیا در بارداری های قبلی شرایط مشابه داشته اید یا خیر. سابقه سقط جنین نیز از شما پرسیده می شود. اتفاقاتی که تا رسیدن شما به بیمارستان پیش آمده نیز مهم است. سپس پزشک آزمایشاتی بر روی شما انجام می دهد تا عفونت ها را نیز بررسی کند. این آزمایشات عبارتند از:

- پزشک از طریق واژن داخل رحم را بررسی می کند تا تنگی یا بازی دهانه رحم را بررسی کند. در برخی بیمارستان ها سونوگرافی واژینال نیز انجام می شود تا طول دهانه رحم بررسی شود. بازشدگی دهانه رحم بصورت کم نشانه شروع درد زایمان است.

- پزشک نمی تواند درد زایمان را متوقف کند. اما اگر پیش از هفته سی و چهارم بارداری باشید پزشک قرصی برای به تاخیر انداختن زایمان تجویز می کند و اگر لازم باشد به بیمارستانی دیگر برای مراقبت های ویژه فرستاده می شوید.

- همچنین قرص استروئید برای تکامل ریه های جنین تجویز می شود. ریه های جنین تا هفته سی و پنجم  بارداری و سی و ششم بارداری برای تنفس هوا آماده نیستند بنابراین اگر جنین پیش از هفته سی و ششم بارداری متولد شود مشکل تنفسی خواهد داشت. تزریق بتامتازون به ریه های جنین کمک می کند زودتر کامل شوند. 

- اگر در هفته سی و چهارم یا بعد از آن برای زایمان مراجعه کنید پزشک اجازه می دهد درد ادامه پیدا کند و زایمان انجام شود. نوزاد هنگامی که متولد می شود کوچک است اما اگر مراقبت های ویژه انجام باشد، شرایط خوبی خواهید داشت.

درد زایمان زودرس چگونه است؟

توصیف شوکی که در هنگام زایمان زودرس به شما وارد می شود دشوار است. اگر خیلی نگران هستید، از پزشک بخواهید شرایط را بیشتر برای شما توضیح دهد. ضربان قلب جنین در طول درد تحت نظر خواهد بود. اگر نیاز به مسکن داشته باشید اپیدورال برای شما تجویز می شود که عوارض جانبی برای جنین ندارد.

شما احتمالا می توانید زایمان طبیعی داشته باشید اما زایمان سزارین در شرایطی که فشار زیادی بر روی جنین باشد یا خونریزی داشته باشید انجام می شود.

هنگامی که نوزاد به دنیا می آید چه اتفاقی می افتد؟

  1. اگر نوزاد پیش از هفته سی و چهارم بارداری به دنیا بیاید بلافاصله در دستگاه مراقبت های ویژه نوزاد قرار می گیرد.
  2. با پزشک درباره آن چه اتفاق می افتد صحبت کنید. اگر دشوار است با دوستان و آشنایان ملاقات داشته باشید از پزشک بخواهید ملاقات را ممنوع کند. او یا تعداد بازدید کننده ها یا ساعت ملاقات را محدود می کند.
  3. همچنین می توانید از همسرتان بخواهید به بازدید کننده ها بگوید شما را در منزل ملاقات کنند و در طول بهبود شما و نوزاد مزاحمت ایجاد نکنند.
  4. هنگامی که نوزاد تحت مراقبت های ویژه است بیمارستان به شما اجازه می دهد او را ملاقات کنید. همچنین اجازه می دهند کنار او باشید، به او شیر بدهید و با او حرف بزنید.
  5. گاهی حس می کنید کاری از دستتان بر نمی آید اما اشتباه است. به یاد داشته باشید نوزاد همان قدر که به مراقبت ویژه نیاز دارد، به توجه ویژه شما و پدرش نیز نیاز دارد.
  6. نوزادی که بین هفته سی و چهارم تا سی و ششم بارداری متولد می شود احتمالا به درمان یا مراقبت خاصی نیاز ندارد. 
  7. شما را تشویق می کنند نوزاد را نزدیک سینه قرار دهید. این کار به نوعی شرایط فیزیکی و احساسی مناسبی برای رشد سریع تر نوزاد فراهم می کند. 

آیا در زایمان بعدی نیز زایمان زودرس خواهم داشت؟

متاسفانه اگر یک بار زایمان زودرس را تجربه کنید احتمال زایمان زودرس در بارداری های بعدی نیز افزایش می یابد. در حال حاضر پزشک ها نمی توانند به طور مطلق از زایمان زودرس جلوگیری کنند. اما در بارداری بعدی، پزشک از همان ابتدا شرایط شما را به دقت بررسی می کند و به شما کمک می کند با نگرانی ها کنار بیایید. احتمالا در دهانه رحم بخیه می زنند تا در زایمان بعدی زایمان زودرس اتفاق نیفتد. اما اگر سیگار می کشید یا مواد مخدر مصرف می کنید ترک احتمال زایمان زودرس را کاهش می دهد. حداقل دفعه بعد آمادگی بیشتری خواهید داشت.

سخن آخر

همان طور که گفتیم دانشمندان هنوز نتوانسته اند علت اصلی زایمان زودرس را متوجه شوند تا از همان شروع بارداری بتوانند جلوی آن را بگیرند. اما می دانیم در برخی مواقع به دلایل شرایط خاص مانند برخی بیماری ها در مادر یا نارسایی های جنین تولد زودهنگام نوزاد خطرات کمتری برای خودش و مادر ایجاد می کند و به همین دلیل در این شرایط پزشک اجازه می دهد که این کار انجام شود. پس به پزشکتان اعتماد داشه باشید و بدانید اگر تجویزی می کند به صلاح هر دوی شماست. 

[collapse id=2943]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

بوتاکس نوعی دارو است که از باکتری های کلستریدیم بوتولینوم ساخته می شود. این باکتری ها همان باکتری هایی هستند که باعث مسمومیت های غذایی حاد و مرگ می شوند و بیشتر در کنسروهایی مانند ماهی به وجود می آیند و به همین دلیل توصیه می شود قبل از مصرف هر نوع کنسروی حداقل بیست دقیقه آن ها را بجوشانید. امروزه از این سم برای پر کردن چین و چروک های صورت بخصوص در ناحیه پیشانی و کناره های چشم ها استفاده می شود و به دلیل تاثیر فوری که دارد در کل دنیا طرفداران زیادی پیدا کرده است.

این سموم بر سیستم عصبی تاثیر گذاشته و در واقع با فلج کردن عصب های زیر پوستی از تغییر حالت آن ها جلوگیری کرده و یک حالت کشیدگی را در صورت ایجاد می کند. اما برخی از مامان های اومایی عزیز سوال می کنند که آیا امکان بوتاکس در دوران شیردهی وجود دارد یا خیر؟ با ما در این مقاله همراه باشید تا پاسخ این سوال را برایتان توضیح دهیم. 

کاربرد بوتاکس

بوتاکس کاربردهای پزشکی مختلفی دارد. اما در بیشتر موارد برای زیبایی پوست توسط متخصصان پوست و جراحان پلاستیک استفاده می شود. هنگامی که این ماده به داخل پوست تزریق می شود، با فلج کردن عصب های زیر پوستی خطوط و چروک پوست را سریعا از بین می برد. شاید برایتان جالب باشد که بدانید از بوتاکس برای درمان بیماری هایی مانند فلج مغزی، میگرن مزمن، گرفتگی شدید گردن، شکاف مقعد، عرق کردن شدید، لوچی چشم و موارد دیگر نیز در پزشکی استفاده می شود.

 

7328-عوارض-بوتاکس-در-شیردهی

عمل بوتاکس به چه صورت است؟

بوتاکس از طریق تزریق سم بوتولنیم به داخل ماهیچه انجام می شود. در این روش، از فعالیت اعصاب در نقطه ای که تزریق انجام شده است، جلوگیری و باعث فلج شدن ماهیچه می شود. تاثیر بوتاکس موقتی است و هر چند ماه نیاز به تمدید دارد. به علاوه به دلیل فلج شده ماهیچه ها و عصب ها احتمال بدتر شدن چین و چروک بعد از حدود شش ماه وجود دارد و انجام بوتاکس بیش از 6 مرتبه می تواند برای بدن خطرناک باشد چون به هر حال یک نوع سم است و ممکن است در برخی مواقع نادر وارد بدن و خون شود. 

بوتاکس در شیردهی

اطلاعات اندکی در خصوص مجاز بودن بوتاکس در طول شیردهی وجود دارد. اما در اینجا نکاتی که می دانیم ذکر شده است:

  • در هر تزریق بوتاکس مقدار بسیار کمی سم بوتولینوم خالص نوع آ وجود دارد.
  • دارو به طور مستقیم وارد ماهیچه می شود و مشخص نیست که وارد سیستم بدن می شود یا خیر؟ پس نمی توانیم با قطعیت بگوییم بر شیر مادر تاثیر می گذارد و یا کلا اثری ندارد.
  • به نظر می رسد استفاده از بوتاکس در طول شیردهی ضرری برای نوزاد ندارد.
  • اگرچه سم از طریق شیر مادر به نوزاد منتقل نمی شود، اما بهتر است پیش از تزریق بوتاکس شیردهی انجام شود و تا چند ساعت پس از تزریق نوزاد را با شیر خود تغذیه نکنید تا اطمینان بیشتری حاصل شود. این کار احتمال داخل شدن ماده سمی به شیر را کاهش می دهد.

هشدار: خطرات سم بوتولینوم بوتاکس

سم بوتولینوم بسیار خطرناک است و حتی همان طور که گفتیم می تواند کشنده باشد. برای جلوگیری از بیماری های جدی و عوارض جانبی بوتاکس به نکات زیر توجه کنید:

  • پزشک باید مقدار دوز بوتاکس را تجویز کند و تزریق آن باید توسط متخصص انجام شود. بنابراین از انجام بوتاکس نزد افراد غیر متخصص مانند آرایشگران جدا خودداری کنید.
  • سموم بوتولینوم که توسط پزشک تجویز نشده است را استفاده نکنید. بوتاکس نامعتبر و دوز نامناسب آن می تواند باعث مشکلات بسیار زیادی در سلامت بدن و زیبایی شده و حتی باعث مرگ شود.

عوارض بوتاکس در شیردهی 

به طور کلی عوارض رایج بوتاکس شامل درد، تورم و قرمز شدن منطقه تزریق، خشکی دهان، سردرد و خستگی می باشد. همچنین با توجه به واکنش متفاوت بدن افراد نسبت به مواد مختلف ممکن است عوارض جانبی جدی تری نیز ایجاد کند. اگر سم بوتولینوم در قسمتی که تزریق انجام شده است پخش شود می تواند موجب مشکلات بزرگ تری از جمله مرگ شود. بنابراین اگر بعد از تزریق مشکلات زیر را مشاهده کردید بلافاصله با پزشک تماس بگیرید:

  • قورت دادن دشوار 
  • مشکل در صحبت کردن
  • ضعف عضلات
  • مشکل در تنفس
  • علائم واکنش آلرژیک شامل خارش، خس خس کردن گلو و جوش
  • ابهام در بینایی

اگرچه انتظار نمی رود عوارض در کودک شیرخوار دیده شود اما در صورت انجام بوتاکس در شیردهی بعد از آن کودک را از نظر علائم ضعف و مشکلات گوارشی مورد بررسی قرار دهید.

سخن آخر

با اینکه بوتاکس می تواند اثرات فوری در زیبایی شما ایجاد کند اما باید برای انجام آن حسابی احتیاط کنید و بهتر است تا می توانید از روش های دیگر برای جوان سازی پوست استفاده کنید زیرا بوتاکس می تواند عوارض جبران ناپذیری داشته باشد. بخصوص وقتی افراد به نکات بهداشتی و دانش پزشکی توجهی نمی کنند و تنها به حرف دیگران اعتماد کرده و این کار را نزد افراد غیر متخصص انجام می دهند. همچنین بوتاکس یک روش جوانسازی دائمی نیست و برگشت پذیر خواهد بود و شما نمی توانید تا هر چند باری که دلتان خواست این کار را انجام دهید و محدودیت دارد. 

[collapse id=2944]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

در دوران بارداری ممکن است در هر زمان شما عوارض مختلفی را تجربه کنید که بعضی از آن ها قابل تحمل و بعضی دیگر اذیت کننده و یا خطرناک هستند. یکی از عوارض بارداری بخصوص در اوایل حاملگی سردرد است که گاهی خفیف و گاهی شدید می باشد. در این مقاله ما می خواهیم در مورد سردرد در بارداری و انواع روش های درمان آن با شما مامان های اومایی عزیز صحبت کنیم. پس تا پایان با ما همراه باشید. 

آیا سردرد در دوران بارداری معمول است؟

سردرد در دوران بارداری در بسیاری از زنان مخصوصا در اوایل شایع است. زیرا در این زمان بدن شما در حال تطابق خود با شرایط جدید و تغییرات هورمونی می باشد. هنوز دلیل اصلی این سردردها مشخص نیست اما به احتمال زیاد با تغییرات هورمونی و گردش خون ارتباط دارد.

یکی از مرسوم ترین انواع سردرد در دوران بارداری سردرد تنشی است و ممکن است شما را اذیت کند. سردرد تنشی بصورت یک درد مبهم و ثابت در هر دو طرف سر یا پشت گردن احساس می شود.

میگرن در بارداری چگونه است؟

میگرن در بارداری نیز نسبتاً مرسوم می باشد و در حدود 16 درصد از زنان در طول اولین بارداری سردردهای میگرنی اتفاق می افتد. این نوع درد با سردرد تنشی در بارداری متفاوت می باشد. میگرن معمولا باعث درد ضربان دار، در یک طرف سر  می شود و دیگر علائم میگرن شامل تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و سر و صدا در این دوران می باشد. در حدود دو سوم از زنان که در پیش از بارداری میگرن داشتند بخصوص آنهایی که درد میگرن آنها با دوره قاعدگی آنها در ارتباط است در دوران بارداری این مشکل شدیدتر می شود و باید محیط مناسبی برای استراحت و کمک به کاهش این نوع مادران فراهم کرد تا کمتر اذیت شوند. 

علت سردرد من در دوران بارداری چیست؟

سردرد در بارداری همیشه به خود دوران بارداری وابسته نیست و گاهی دلایل دیگری دارد که مربوط به سبک زندگی می باشد. برخی از این دلایل عبارتند از:

  • بالا و پایین بردن مصرف کافئین
  • داشتن استرس و احساس خستگی (لطفاً مقاله سلامت روان در بارداری را مطالعه نمایید)
  • کم شدن آب بدن و احساس گرسنگی
  • آلرژی به فصل و یا غذای خاص
  • آنفولانزا یا سرماخوردگی

درمان سردرد در بارداری

درمان سردرد در بارداری

برای جلوگیری یا رفع سردرد خفیف در طول بارداری نیازی به مصرف دارو نیست و می توانید موارد زیر را امتحان کنید:

  •  کمپرس سرد. دراز بکشید و کمپرس سرد را روی سر خود قرار دهید.
  •  اجتناب از موارد تحریک سردرد. اگر غذاهای خاص یا بوها قبلا باعث میگرن می شده است، از آنها اجتناب کنید. 
  • در طول روز فعالیت فیزیکی داشته باشید. پیاده روی روزانه یا تمرین هوازی را امتحان کنید.
  • مدیریت استرس. راه های مناسب برای مقابله با عوامل استرس زا را پیدا کنید.
  •  تکنیک های آرامش را تمرین کنید. سعی کنید تنفس عمیق، یوگا، ماساژ و تجسم را امتحان کنید.
  • وعده های غذایی منظم داشته باشید. وعده های غذایی منظم و رژیم غذایی سالم به جلوگیری از سردرد کمک می کند. همچنین، مقدار مایعات به مقدار زیاد بنوشید.
  •  برنامه خواب منظم داشته باشید. محرومیت از خواب در طول بارداری ممکن است باعث سردرد طولانی شود.
  • اکثر زنان حامله می توانند با مصرف استامینوفن ساده به درمان سردرد بپردازند. 

سردرد در دوران بارداری شایع است. با این حال، اگر سردرد شدید دارید که از بین نمی رود، با پزشک خود تماس بگیرید. سردرد شدید می تواند نشانه ای از عوارض حاملگی باشد که با فشار خون بالا و علائم آسیب به سیستم عصبی و کلیه ها (پره اکلامپسی) همراه است.

سایر سوالات شما درباره درمان سردرد در بارداری

1- آیا می توانم در بارداری برای تسکین سردرد مسکن مصرف نمایم؟

استامینوفن یا همان پاراستامول در بارداری مجاز است و می تواند در موارد سردرد در بارداری مورد استفاده قرار گیرد .با این وجود توصیه شده تا آنجا که ضروری نشده از مصرف آن خود داری کنید. در صورتی که استامینوفن کمکی به کم کردن سردرد شما در بارداری نکرد، با پزشک خود تماس بگیرید و از او کمک بخواهید. آسپیرین نباید در بارداری مصرف گردد مگر اینکه پزشک آن را تجویز کند. در سه ماهه اول و سه ماهه سوم بارداری مصرف ایبوپروفن می تواند باعث سقط جنین و یا به تأخیر افتادن زایمان گردد، ولی این ریسک در سه ماهه دوم بارداری کمتر می باشد.

2- آیا درمان های میگرن در بارداری بدون خطر می باشند؟

بهتر است برای هر نوع روش درمانی که مد نظر دارید و یا به شما توصیه شده است با پزشک خود مشورت نمایید. در این صورت ممکن است پزشک با توجه به شرایط بارداری به شما چیزی دیگری مانند قرص های ضد تهوع بدهد. ولی بخاطر داشته باشید، در هر صورت باید سعی کنید کمتری مصرف ممکن دارویی را در دوران بارداری داشته باشید. 

3- آیا چیز دیگری برای کمک به سردرد در بارداری وجود دارد؟

استراحت کردن بیشتر و دوری کردن از استرس احتمالی می تواند به کاهش سردرد کمک کند. همچنین کمپرس آب گرم در برخی افراد بسیار کمک کننده است. ماساژ سر و یا مالش دادن نقاط حساس نبض دار سر نیز می تواند برای شما مفید باشد. مطمئنا انجام ماساژ حرفه ای به تخلیه استرس بدن شما در بارداری و تسکین درد های شما کمک زیادی خواهد کرد.

4- چه وقت من باید بخاطر سردرد به پزشک مراجعه کنم؟

اکثر سردرد های بارداری ناخوشایند ولی در عین حال بی خطر می باشند. با این حال اگر شما علاوه بر سردرد با علائم دیگری چون تاری دید، استفراغ شدید و تورم ناگهانی و التهاب مواجه شدید  فوراً با پزشک خود مشورت نمایید.

 

29 راه پیشگیری از سردرد

29 راه پیشگیری از سردرد در بارداری

همیشه پیشگیری از درمان بهتر است. بهترین راه برای جلوگیری از سردرد در دوران بارداری اجتناب از تحریک کننده های سردرد می باشد. از طریق تکنیک های آرام سازی به مدیریت و کاهش استرس بپردازید. ما توصیه می کنیم برای پیشگیری و کاهش سردرد در بارداری به نکات زیر عمل کنید:

  1. ماساژ ملایم انجام دهید.
  2. به موسیقی ملودیک آرامش بخش گوش دهید.
  3.  به تماشای یک نمایش تلویزیونی سرگرم کننده بپردازید.
  4.  در یک سرگرمی آرامش بخش شرکت کنید و از استرس دوری کنید.
  5. رژیم غذایی متعادل که شامل تمام گروه های غذای مغذی است، داشته باشید.
  6. اگر وعده های غذایی سنگین باعث ناراحتی شما می شوند، وعده های غذایی خود را کم کنید. وعده های منظم شکم شما را پر می کند و از گرسنگی که باعث ایجاد سردرد می شود، جلوگیری خواهد کرد.
  7. ورزش های ملایم و منظم را انجام دهید که به شما کمک می کند و استرس را کاهش می دهد.
  8. از مصرف کافئین زیاد اجتناب کنید، زیرا قهوه می تواند باعث سردرد شود.
  9.  در طول روز آب به مقدار زیاد بخورید.
  10. استراحت کنید و خوب بخوابید.
  11. از غذاهایی که باعث سردرد می شوند بپرهیزید.
  12. اطمینان حاصل کنید که موقعیت صندلی، صفحه نمایش کامپیوتر و صندلی اتومبیل شما مناسب است.
  13. برای رانندگی، ممکن است در طول روز نیاز به تنظیم آینه عقب داشته باشید. زیرا بدن شما به طور طبیعی در طول روز تغییر می کند و تغییر جهت گردن در طول رانندگی می تواند باعث سردرد شود.
  14. چک کنید که بالش های تختتان خیلی بلند نباشند، زیرا ممکن است باعث گردن درد شود. اگر تشک شما بیش از هفت سال سن دارد، ممکن است بر پشت و کمرتان تاثیر بگذارد و باعث درد گردن و کمر شود. 
  15. دراز بکشید و پارچه خنک روی پیشانی خود قرار دهید.
  16. گردن، شانه و پاهای خود را ماساژ دهید.
  17. استراحت کنید. زودتر به رختخواب بروید.
  18. 2 تا 3 لیتر آب تصفیه شده در روز بخورید.
  19. در طول روز چند وعده کوچک غذا بخورید. در هر وعده حتما باید قسمی از غذای شما شامل پروتئین باشد.
  20. موسیقی آرام بخش پخش کنید و تمرین تنفس کنید. تمرین تنفس آهسته، عمیق و شکمی به کاهش سردرد کمک می کند. 
  21. حمام گرم با نمک های اپسوم نیز مناسب است. 15 دقیقه در حمام بخوابید و استراحت کنید.
  22. اگر سردرد سینوسی دارید، یک کمپرس گرم بر روی چشم و بینی خود قرار دهید یا حمام بخار بگیرید. 
  23. طب سوزنی را امتحان کنید.
  24. به یک کارشناس روانشناسی مراجعه کنید.
  25.  با تمرین مدیتیشن، استرس را کاهش دهید.
  26. غذاهای غنی از پروتئین یا آهن بخورید.
  27. ممکن است نیاز به کلسیم و منیزیم بیشتری داشته باشید. باید 500-800 میلی گرم منیزیم به صورت روزانه و 1000 تا 1500 میلی گرم کلسیم در روز مصرف کنید. اگر فکر می کنید این مقدار در رژیم غذایی شما نیست با پزشکتان مشورت کنید تا برای شما مکمل تجویز کند. 
  28.  روزانه یک لیوان شیر با دارچین و عسل بنوشید.
  29.  هر روز یک مشت بادام بخورید.

سخن آخر

سردرد در بارداری از جمله عوارضی است که برای خیلی از مادران ایجاد می شود و نمی توان به طور مطلق از آن پیشگیری کرد اما می توان تا حد زیادی با استفاده از یک سبک زندگی متناسب مانند ورزش کردن و استفاده از غذاهای مناسب و نوشیدنی زیاد و استراحت کافی از شدید شدن این عارضه جلوگیری کرد. در هر صورت اگر سردرد به تنهایی ایجاد شود جای نگرانی نیست و فقط باید با روش های گفته شده آن را درمان کنید اما در صورتی که علاوه بر سردرد علائم شدید دیگری مانند تهوع، تاری دید و استفراغ هم دارید حتما باید به پزشک مراجعه کنید تا علت آن بررسی شده و درمان شوید. 

[collapse id=2949]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

داشتن یک رژیم غذایی مناسب بخصوص در زمان هایی که بدنمان دچار تغییرات هورمونی می شود به عنوان یک مسئولیت بزرگ در قبال سلامتیمان محسوب می شود و به ویژه اگر شما دچار سندرم پیش از قاعدگی، دردهای شدید در هنگام پریودی و یا سایر علائم سخت این دوران هستید توجه به رژیم غذایی در این چند روز می تواند کمک بزرگی به شما بکند. در این مقاله می خواهیم به شما بانوان اومایی عزیز بگوییم در دوران مختلف از یک چرخه قاعدگی بهتر است چه غذاهایی را بخوریم تا علائم سخت این روزها کمتر شود. پس با ما همراه باشید.

چرا رژیم غذایی در دوران پریودی مهم است؟

تمام هورمون های موجود در سیستم غدد درون ریز ما که برای انجام وظایف حیاتی و بهبود هموستاز (حالت تعادل) در بدن کار می کنند، تحت تأثیر عوامل بسیاری از جمله رژیم غذایی، شرایط محیطی، آرامش و... قرار دارند. به طور خاص، تعادل پروژسترون و استروژن (هورمون های کنترل کننده چرخه های ماهانه که در پریودی در حال نوسان هستند) نه تنها برای سلامت بدن بلکه از نظر روحی روانی تاثیر بسیار زیادی بر افراد دارد.

برخی از مواد غذایی به طور مستقیم بر پاک سازی بدن، هماهنگ کردن فعالیت هورمون ها و یا ترشح مناسب آن ها تاثیر می گذارند. به عنوان مثال پروتئین اسیدهای آمینه را فراهم می کند که مواد اولیه مورد نیاز برای ترشح مناسب هورمون ها هستند و یا غذاهایی مانند کلم و کلم بروکلی به دلیل غنی بودن از ماده ای به نام سولفورافان به سم زدایی بدن و از بین بردن استروژن اضافی کمک می کند. همچنین ویتامین C که در غذاهایی مانند سبزیجات دارای برگ های تیره، مرکبات و جعفری یافت می شود، کلیدی برای کمک به تولید کورتیزول است که استرس ما را کاهش می دهد. از طرفی غذاهایی که دارای منیزیم هستند مانند سبزیجات تیره و آجیل به کاهش علائم سندرم پیش از قاعدگی کمک می کنند و دردهای قاعدگی را بهبود می بخشند. 

به طور کلی تعادل و حفظ قند خون در یک سطح مشخص با استفاده از یک رژیم غذایی مناسب باعث کاهش نوسانات خلقی، وزن ایده آل، بهتر شدن خواب و ... می شود. بهتر است در طول قاعدگی از غذاهای حاوی فیبر و پروتئین در فواصل منظم استفاده کنید و میزان قندها و کربوهیدرات ها را کاهش دهید.

توجه به واکنش بدن خانم ها نسبت به مواد غذایی در طول چرخه قاعدگی یکی از ارکان اساسی در مراقبت از سلامت آن ها می باشد. غذای مناسب نه تنها می تواند علائم ناراحت کننده پریودی را کاهش دهد بلکه سطح انرژی شما را افزایش داده و روحیه بهتری به شما هدیه می دهد.

فاز یک پریودی: غذاهای مناسب در روزهای خونریزی زیاد

در این روزها مواد مغذی را به رژیم غذایی خود اضافه کنید که باعث گرم کردن و انرژی دادن به بدن شوند. در شروع چرخه، هورمون های ما در کمترین حد خود هستند و در حال فعالیت برای ریزش دیواره داخلی رحم می باشند. به دلیل این فشار هورمونی، احتمالاً سطح انرژی پایین است، بنابراین از بدن با مقدار زیادی آب تصفیه شده و غذاهای غنی از مواد مغذی غیر فرآوری شده که باعث حفظ انرژی و قند خون می شوند، مراقبت کنید. 

ترکیبی مناسب از پروتئین های بدون چربی، چربی های سالم و کربوهیدرات هایی مانند سبزیجات ریشه ای، خوراکی های سبوس دار و پر از حبوبات، می توانند در این روزها انرژی زیادی را برای شما فراهم کنند. در صورت امکان، غذاهای پخته شده، تخمیر شده، جوانه زده یا فعال شده را نیز در رژیم غذایی خود قرار دهید زیرا هضم آنها آسان تر است.

 غذاهای سرشار از آهن مانند عدس، جلبک دریایی، تخم کدو تنبل، آلو خشک و اسفناج را بصورت روزانه مصرف کنید و در صورت خوردن محصولات حیوانی از مواردی مانند گوشت گاو، تخم مرغ و ماهی که منبع خوبی از آهن هستند استفاده نمایید تا آهن از دست رفته بدن در طول خونریزی جبران شود. احساس سیری و انرژی بیشتر باعث خلق و خوی بهتر شده و کمتر شما را در این دوران عصبی می کند. 

مناسب ترین غذاها در دوران خونریزی یا روزهای اول پریودی عبارتند از:

  • سبزیجات دریایی مانند جلبک
  • سیب زمینی شیرین
  •  برنج قهوه ای فعال شده
  •  ماست های کفیر یا پروبیوتیک (ماست های پرچرب و ترش پروبیوتیک بیشتری دارند.)
  • تخمه کدو تنبل
  •   ارزن
  •  جوانه گندم
  •  پروتئین شامل گوشت گاو، مرغ، عدس، ماهی، تخم مرغ
  • آجیل

مکمل ها و گیاهان دارویی

• روغن منیزیم:  رفع گرفتگی و میگرن

• ویتامین های گروه B : برای کاهش حساسیت پستان ها، گرفتگی، لخته و میگرن

Agnus Castus: برای کاهش بسیاری از علائم سندرم پیش از قاعدگی

 

رژیم پریودی

فاز دو : رژیم غذایی بعد از پریودی و قبل از تخمک گذاری

مواد غذایی مصرفی در این دوران باید تازه و سبک باشند. در این زمان هنوز میزان هورمون ها پایین است اما با آماده شدن بدن برای تخمک گذاری کم کم هورمون ها افزایش پیدا می کنند و شما در این زمان انرژی بیشتری خواهید داشت و حتی قدرت بدنی شما برای ورزش کردن بیشتر می شود. پس بهتر است در این چند روز از غذاهای تر و تازه و سبک مانند انواع سالاد و غذاهای تخمیر شده مانند کفیر، ماست پروبیوتیکی یا سوسیس خوب استفاده کنید که روده را سم زدایی می کنند. با افزایش استروژن قبل از تخمک گذاری، برخی از خانم ها از انرژی، تمرکز و قدرت بیشتری برخوردار هستند و حتی میل جنسی آن ها افزایش پیدا می کند. به این فاز، فاز فولیکولار نیز گفته می شود و بهترین غذاهای مناسب برای این دوران عبارتند از:

  •  انواع سبزیجات و سالاد
  •  بذر کتان
  •  آووکادو
  • کلم بروکلی
  •  مخلوط آجیل یا دانه
  •  ماست پروبیوتیک
  •  کدو سبز و  پیاز
  • گندم سیاه
  • ماهی سالمون
  • کفیر

مکمل ها و گیاهان دارویی

پروبیوتیک ها: مصرف روزانه پروبیوتیک ها پشتیبانی خوبی برای کمک به هضم، سم زدایی، ایمنی و بهبود خلقی می باشند.

ریشه شاتواری: قوای جنسی و میل شما را افزایش می دهد. بخصوص در صورت تمایل به بارداری استفاده از این مکمل با مشورت پزشک مناسب است.

L تانین و مرهم لیمو: اگر افزایش سطح انرژی شما به احساس بی قراری منجر شده و باعث ایجاد استرس می شود می توانید از این ماده استفاده کنید. 

فاز سه : رژیم غذایی در دوران تخمک گذاری

در روزهای تخمک گذاری بهتر است از غذاهای حاوی فیبر و سبک استفاده کنید. در این مرحله سطح هورمون های جنسی بخصوص استروژن افزایش یافته تا به تخمک گذاری کمک کند. دمای پایه بدن نیز دو روز بعد از تخمک گذاری افزایش پیدا می کند و میزان انرژی شما را بیشتر خواهد کرد. افزایش بیش از حد استروژن می تواند باعث حساسیت سینه ها و لکه بینی شود. بنابراین مصرف مواد غذایی مغذی و مناسب در این زمان به کبد برای از بین بردن استروژن اضافی کمک خواهد کرد. بهترین غذاها در روزهای تخمک گذاری عبارتند از:

  •  تخم مرغ
  •  تربچه
  •  سبزیجات
  • نان، پاستا، برنج  وهمه مواد غذایی دارای ویتامین های BB
  •  میوه ها: انواع توت ها، مرکبات و پاپایا

مکمل ها و گیاهان دارویی

ویتامین B6: برای تولید انرژی، بهبود خلق و خو و تنظیم هورمون ها در طول چرخه قاعدگی

 چای رازیانه: برای داشتن خوابی عمیق و راحت تر

 

رژیم دوران تخمک گذاری

فاز 4: رژیم غذایی قبل از شروع مجدد خونریزی بعدی

با نزدیک شدن به روزهای قاعدگی و خونریزی مجدد، سطح هورمون ها به اوج خود می رسد و بسیاری از خانم ها در این زمان علائم سندروم پیش از قاعدگی یاPMS را تجربه می کنند. شما می توانید با داشتن رژیم غذایی مناسب علائم این دوره مانند تورم سینه ها و نفخ را کاهش دهید. در این زمان از خوردن غذاهای شور خودداری کنید زیرا مشکلات را بددتر می کنند. همچنین نباید زیاد از مواد دارای قند مصنوعی استفاده کنید زیرا همین خاصیت را برای بدن دارند.

 اگر شما قبل از پریودی دچار هوس غذایی می شوید احتمالا در این روزها میل زیادی به کربوهیدارت ها خواهید داشت. بهتر است از کربوهیدرات هایی مانند برنج قهوه ای، ماکارانی یا نان که دارای فیبر و ویتامین های B هستند استفاده کنید تا هوس شما کاهش یافته و حالات روحیتان متعادل شود. در این زمان باید میزان مصرف الکل و کافئین را نیز کاهش دهید زیرا این مواد محرک های قوی هستند و باعث افزایش اضطراب و نوسانات خلقی می شوند. همچنین میزان جذب ویتامین ها و مواد معدنی ضروری را کاهش می دهند. بنابراین بهتر است به جای آن ها از دمنوش های مفید گیاهی مانند ریشه کاسنی و یا آب میوه های گازدار استفاده کنید.

بهترین غذاهای مناسب قبل از شروع پریودی:

  • گل کلم
  •  خیار 
  • چای گیاهی فاقد کافئین
  • دانه کنجد
  • اسفناج
  • برنج قهوه ای
  •  مواد پروتئین دار مانند: مرغ ، گوشت بدون چربی، ماهی و غذاهای دریایی
  • انواع توت ها
  • لاته
  •  شکلات تیره

مکمل ها و گیاهان دارویی

Viridian: سم زدایی قند بدن برای کاهش  هوس نسبت به شکر و شیرینی جات

Ashwagandha: کاهش استرس بدن

 Viridian Mg  B6: کاهش اضطراب، تنش و بهبود خواب.

نمک های حمام دارای منیزیم برای کاهش احتباس آب و اضطراب

سخن آخر

همان طور که مشاهده کردید رعایت رژیم غذایی مناسب در هر یک دوره های زمانی یک چرخه قاعدگی کامل می تواند تاثیر بسیار زیادی بر سلامت خانم ها و کاهش علائم مختلف و افزایش انرژی داشته باشد و به شما کمک می کند پریودی راحت تری را بدون تشنج سپری کنید. 

[collapse id=2948]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح
  • ۰
  • ۰

عفونت مثانه نوعی عفونت باکتریایی است که در مثانه اتفاق می افتد. به این نوع عفونت، عفونت مجاری ادراری نیز می گویند. زیرا علاوه بر مثانه می تواند کلیه، رحم و مجرای پیشاب را نیز درگیر کند. بیشتر عفونت های مثانه به صورت ناگهانی اتفاق می افتند اما برخی از آن ها نیز در طول طولانی مدت ایجاد می شوند. درمان بیماری در مراحل اولیه بهترین راه جلوگیری از گسترش عفونت می باشد. در این مقاله می خواهیم نکات مهم درباره عفونت مثانه در زنان را برای شما عزیزان اومایی توضیح دهیم. با ما همراه باشید.

در این مقاله می خوانیم:

چه چیزی باعث عفونت مثانه می شود؟
چه کسی در معرض عفونت مثانه است؟
علائم عفونت مثانه چیست؟
نحوه تشخیص عفونت مثانه
درمان عفونت مثانه
جلوگیری از عفونت مثانه

چه چیزی باعث عفونت مثانه می شود؟

به طور کلی باکتری هایی که وارد مجاری پیشاب ومثانه می شوند باعث عفونت مثانه را ایجاد می کنند. معمولا باکتری از طریق ادرار از بدن خارج می شود. در مردها غدد پروستات، که هورمون های محافظ در مقابل باکتری ها را ایجاد می کنند، سیستم دفاعی قوی تری فراهم می کنند. اما باز هم امکان دارد باکتری ها به دیواره مثانه بچسبند و به سرعت تکثیر شوند. در این مرحله بدن نمی تواند باکتری ها را از بین ببرد بنابراین عفونت مثانه اتفاق می افتد.

مطالعات نشان می دهد در بیشتر موارد عفونت مثانه به وسیله باکتری E.coli یا کاندیدا ایجاد می شود. این باکتری در روده بزرگ بصورت طبیعی وجود دارد. اما زمانی که این باکتری ها بیش از حد طبیعی زیاد شوند و یا مقدار اضافی آن ها از طریق ادرار خارج نشود باعث عفونت مجاری ادراری خواهد شد.

کلامیدیا و میکوپلزاما باکتری های دیگری هستند که باعث عفونت می شوند. این باکتری ها از طریق بیماری های مقاربتی وارد بدن شده و علاوه بر مثانه، بر اندام های جنسی مانند واژن نیز اثر می گذارند.

چه کسی در معرض عفونت مثانه است؟

هر فردی در هر سنی می تواند مبتلا به عفونت مثانه شود اما خانم ها نسبت به آقایان خیلی بیشتر مستعد این نوع عفونت هستند. زیرا خانم ها مجاری پیشاب کوتاه تری دارند و به مقعد نزدیک تر است. بنابراین باکتری ها راحت تر به مثانه می رسند. به همین دلیل در خانم ها، باکتری ها فاصله کوتاه تری را برای رسیدن به مثانه طی می کنند و فعالیت بیشتری در مجاری ادراری خواهند داشت.

فاکتورهای دیگری نیز وجود دارد که احتمال ابتلا به عفونت مثانه را در خانم ها و آقایان افزایش می دهد. این فاکتورها عبارتند از:

  • افزایش سن
  • تحرک نداشتن
  • مصرف مایعات به مقدار کم
  • عمل جراحی در مجاری ادرار
  • استفاده از سوند ادراری
  • انسداد مجاری ادرار که باعث مسدود شدن مثانه و مجاری پیشاب می شود.
  • اختلالات مجاری ادرار که به دلیل نقص در هنگام تولد یا زخم ایجاد شده است.
  • احتباس ادرار که باعث مشکل در تخلیه مثانه می شود.
  • پروستات بزرگ
  • بی اختیاری روده
  • بارداری
  • دیابت

مطالعات نشان می دهد متاسفانه پس از به وجود آمدن اولین عفونت ادراری در آقایان در صورت عدم درمان کامل در دفعات بعد عفونت با شدت بیشتری ظاهر می شود. زیرا باکتری ها از طریق غدد پروستات به بافت ها راه پیدا می کنند و در آن ها پنهان می شوند.

علائم عفونت مثانه چیست؟

علائم عفونت مثانه متناسب با شدت آن متفاوت است. تغییر ناگهانی در هنگام ادرار، درد و سوزش نشانه های اصلی عفونت می باشد. علائم رایج دیگر عفونت مثانه عبارتند از:

  • ادرار خونی یا تیره
  • بیش از حد ادرار کردن
  • ادرار بد بو
  • درد یا سوزش ادرار
  • نیاز شدید به ادرار کردن
  • فشار یا گرفتگی در قسمت پایین شکم یا قسمت پایین پشت کمر

عفونت مثانه باعث پشت درد می شود. این درد به دلیل درد ایجاد شده در کلیه می باشد. در این حالت درد در هر دو طرف پشت بدن و در قسمت میانی پشت حس می شود. این حالت علامت رسیدن عفونت به کلیه است. عفونت کلیه باعث تب نیز می شود و باید در اسرع وقت مورد درمان قرار بگیرد تا مسائل و خطرات پیچیده تری برای شما ایجاد نکند. 

نحوه تشخیص عفونت مثانه

پزشک با انجام آزمایش ادرار عفونت مثانه را تشخیص می دهد. در این آزمایش فاکتورهای زیر بررسی می شوند:

  • گلبول های سفید خون
  • گلبول های قرمز خون
  • نیترات
  • باکتری ها
  • سایر مواد شیمیایی موجود در ادرار 

پزشک همچنین ممکن است آزمایش کشت نیز انجام دهد که به وسیله آن نوع باکتری موجود در ادرار تعیین می شود. هنگامی که نوع باکتری مشخص شد، حساسیت باکتری به آنتی بیوتیک مورد بررسی قرار می گیرد. در این صورت مشخص می شود که عفونت به وسیله چه آنتی بیوتیکی درمان می شود.

 

5227-عفونت-مثانه-علل-و-درمان-آن

درمان عفونت مثانه

عفونت مثانه توسط داروهای ضد باکتری، کاهش درد و سوزش درمان می شود. روش های درمان خانگی نیز در درمان عفونت مثانه موثر و کمک کننده هستند.

مصرف دارو

برای از بین بردن باکتری هایی که باعث عفونت مثانه شده اند، آنتی بیوتیک تنها داروی مورد استفاده است. اگر احساس درد و سوزش دارید، پزشک قرص هایی برای تسکین تجویز می کند. رایج ترین قرصی که برای درمان عفونت مثانه استفاده می شود قرص فنازوپیریدین است.

درمان خانگی

مصرف مایعات زیاد باعث خروج راحت تر باکتری ها از طریق ادرار می شود و آب بهترین مایع مصرفی برای بدن است. پزشک مصرف ویتامین ث و آب ذغال لخته را نیز به شما توصیه می کند تا مقدار اسید موجود در ادرار افزایش یابد. این اسید باعث از بین رفتن باکتری ها بصورت طبیعی می شود. مزیت دیگر استفاده از آب ذغال لخته جلوگیری از چسبیدن باکتری به دیواره مثانه و افزایش فعالیت و تکثیر آن ها می باشد. 

جلوگیری از عفونت مثانه

برخی تغییرات در روش زندگی باعث کاهش احتمال عفونت مثانه می شود. اگر زیاد دچار عفونت مثانه می شوید پزشک راه های پیشگیری را به شما پیشنهاد می کند. پیشگیری شامل مصرف آنتی بیوتیک به صورت روزانه می باشد. گاهی اوقات نیز پزشک مصرف آنتی بیوتیک بعد از رابطه جنسی را توصیه می کند. 

تغییر روش زندگی

تغییر در روش زندگی و کنار گذاشتن عادت های غلط نیز باعث کاهش یا حذف باکتری های ایجاد کننده عفونت می شوند. ما پیشنهاد می کنیم برای جلوگیری از عفونت در برنامه روزانه خود به توصیه های زیر عمل کنید:

  • روزانه 6 تا 8 لیوان آب بنوشید. اما اگر مشکل کلیه دارید راجع به مقدار مایع مصرفی در روز با پزشک مشورت کنید.
  • روزانه آب ذغال لخته مصرف کنید.
  • به محض اینکه نیاز داشتید ادرار کنید.
  • اگر خانم هستید بعد از ادرار از جلو تا عقب را به خوبی تمیز کنید و این کار را برعکس انجام ندهید.
  • از اسپری ها، پودرها و دئودرانت های بهداشتی استفاده نکنید.
  • به جای حمام کردن در وان، دوش بگیرید.
  • لباس زیر کتان و لباس های گشاد بپوشید.
  • هر روز لباس زیر خود را عوض کنید.
  • به جای تامپون از نوار بهداشتی استفاده کنید.
  • به جای استفاده از دیافراگم یا اسپرم کش از روش های دیگر کنترل بارداری استفاده کنید.
  • از کاندوم های روان کار غیرمنی کش استفاده کنید.
  • قبل و بعد از نزدیکی جنسی ادرار کنید.

سخن آخر

بیشتر عفونت های مثانه بعد از 48 ساعت یا بعد از مصرف یک دوره آنتی بیوتیک مناسب فروکش می کنند. اما برخی عفونت های مثانه به خاطر برخی مشکلات بدن یا باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک به کلیه نیز پیشروی می کنند. عفونت مزمن مثانه نیاز به ترکیبی از درمان و پیشگیری دارد. در برخی موارد مصرف طولانی مدت آنتی بیوتیک نیز مورد نیاز است. هر چقدر زودتر به درمان عفونت مثانه بپردازید، احتمال گسترش عفونت کاهش می یابد. بنابراین بهتر است در صورت مشاهده علائم اولیه حتما به پزشک مراجعه کنید و مورد درمان قرار بگیرید. 

[collapse id=2951]

منبع: سلامت بانوان اوما

  • تینا فتاح